🔺1🔺Hangimiz doğduğumuz zamanda ki kadar temiz kalabildik. Koştuklarında düşmelerine rağmen vazgeçmeyen coçuklar kadar dayanıklı olabildik . Çamura düşsek bile yine de temiz kalmayı becerebildik. Annesi istediği oyuncağı almadı diye hayallerinden hiç bir zaman vazgeçmeyen yüzünde ki o masum gülümsemeyi eksik etmeyen çocuklar kadar güçlü olduk?
Hiç birimiz bir çocuk olamadık.
dünya mavi,hayaller rengarenk ,ağaçlar yeşil, bulutlar beyaz ama ruhumuz siyah.
Siyahlığımız asaletimizden değil yalnızlığımızdandır.
Ailen hep sana akıllı bir çocuk olmanı öğretti peki ya hiç yalnızlıkla nasıl başa çıkabileceğini öğretti mi? Ya da Büyüyünce sadece fiziksel sayılarının artıp hayal dünyanda ki umutların azalacağını Anlattı mı? Korkarım ki hayır eğer anlatsalardı ağlamaman için bir dondurma dükkanını satın almaları gerekirdi.
zaman değil, yaşadıklarımız büyüttü bizi. Acılarla kırık kalplerle büyüdük hayat sadistti. Insanlar ise tecavüze uğrayan Mağdurlar gibi kabullenmek zorunda ama zevkte almıyor. Kimse sesini çıkartmıyor çıkartanlarda ya pis bir banyoda paslanmış neşterle bileklerini kesiyor ya da hap içiyor bu böyle dünya mağdurları diye ayrılır.
Yeni bir maskenin altına saklıyoruz yaşadıklarımızı susuyoruz sadece Çığlık atıyoruz ama kimse duymuyor herkes sağır olmuş onlar sadece senin aptal gülümsemene bakıyorlar. Birisi yanına gelip
- nasılsın. Diyor
+iyiyim. Diyosun halbuki tüm çaresizliğinle ona bakarken
- Iyi iyi. Diyor daha beter ol dercesine sana bakarak
Yahu adam kör müsün bu kadar güzel Gülen birinin mutlu olması imkansız belli ki takmış yine maskesini geziyor ortalıkta. tut Çek kolundan gölgende sığınsın. çıkar maskesini. kussun içinde ki tüm kederi,nefreti, Aşkı. Tüm çıplaklığıyla en savunmasız haliyle karşında dursun.
Sar yarasını Can'ını yakmadan sar. Okşa saçlarını huzur bulsun ellerinde. Ört üstünü Yalnızlık kapmasın. Karanlıkta Bırakma ki bir daha bulabilesin.
