O sırada başka bir kapı bulduk . Kapıyı açtım ki bir su birikintisi, suyun üzerinde sivri dikenler ve yıkık dökük, eski, yıpranmış ve neredeyse yıkılacak bir köprü vardı. Buradan geçmek neredeyse imkansızdı. İlk ben geçmeyi deneyecektim. Heyecanlı dakikalar bizi bekliyordu. Adımımı attım ve ilk tahta sağlamdı. Birkaç adım daha attım ve ilk tahta yıkıldı. Ardından hızlı bir biçimde köprüyü bitirdim. Annem de kolay bir biçimde geçti . Babamın ilk adımı başarılıydı ve o da kolayca bitirdi.
Annem: Oh be. Kolayca bitirdik.
Babam: Aynen öyle. Ama daha neler bekliyor bizi hiç bilmiyorum.
Annem: Hiç belli olmaz.
Konuşmalardan sonra biraz daha yürüdük. Kulübeden çıktık ve yürüdük. Ormanın derinliklerinde keşfetmediğimiz şeyler vardı ama artık bu işlere karışmak istemiyordum ama bir yandan da istiyordum. Annemler ısrar edince neyse dedim ve devam ettim.
Buralar daha korkunçtu. Giderken karın açlığımız arttı. Belki de geldiğime pişman olmuştum. Ama güzeldi. Kurt sürüsü,baykuşlar,domuzlar,yabani köpekler etrafı dolduruyordu.
Ben maceralı şeyleri sevdiğimi bildiği için annem ve babamla birlikte gelmiştik buraya. Giderken bulduğumuz mantarları yedik.
Biraz sonra başım döndü ve kusmaya başladım. Zehirlenmiştim. Ne yapacağımı şaşırdım. Arkama baktığımda kimse yoktu. Gerilimin böylesini hiç yaşamamıştım.
İyiki ölmemiştim. Yoluma devam ettim, o sırada çok sevinçli birşey oldu. Çadırı sonunda bulmuştum. Annem ve babam buradaydılar. Köpeğimiz habersiz bir şekilde uyuyordu hala.
Eve sağ salim bir şekilde döndüm. Hemen odama girdim ve güzel bir uyku çektim. Sabah kalktığımda hiçbir şeyden habersiz bir şekilde kahvaltımı etmek için aşağıya indim...
Evet,bu benim ilk hikayemdi. O kadar güzel değildi bana göre. Hep böyle hikâyeler yazmaya devam edeceğim. Bu bence kısa oldu. Diğer hikayeler daha uzun olacak. Diğer hikayelerden haberdar olmak için beni takip etmeyi unutmayın. :)
Diğer bir hikayede görüşmek üzere...
