Έλεγα ότι θα άλλαζα,αλλά δεν μπορώ πρέπει να πίνω μέχρι και την τελευταία σταγόνα του θύματος μου,πρέπει να τον αποτελειώνω και μετά να τον θάβο.Οι κατικοί της πόλης άρχισαν να το υποψιάζονται.Πρέπει για λίγο καιρό να μην κυνηγήσω.Και αυτή η κοπέλα από το σχολείο μου,θέλω τόσο πολύ να είμαι μαζί της..μα...φοβαμε μην της κανω κακό..δεν γίνετε σήμερα πρέπει να θω μιλήσω...
<>ακούω την φωνή της μητέρας μου.
<> είπα και σηκώθηκα από το τεράστιο κρεβάτι μου.Βγήκα από το δωμάτιο μου και πήγα στο μπάνιο.Έπλυνα καλά το πρόσωπο μου και κατέβηκα στο σαλόνι.
<>είπα και του έδωσα ένα φιλί..
<> με ρωτάει και ανταποδίδει το φιλί<> του λέω όλο νάζια<> είπε η μαμά μου πριν καλά καλά τελειώσω..Εγώ έκανα μια φάτσα λυπημένη και έκατσα να φάω.Όταν τελείωσα με το πρωινό έτρεξα πάνω για να ντυθώ.Αφού αποψε είχε τόσο υπέροχο καιρό αποφάσησα να βάλω ένα σορτς και μια κοντομανική λίγο εξόπλατη..Μετά πήγα στο μπάνιο και βαφτικά ελαυρός με λίγο μάσκαρα..
<> είπα όλο νάζι...
Όταν έφτασα στο σχολείο η κολλητή μου η Μαρία Κ. με περίμενε έξω από την μεγάλη σιδερανία αυλόπορτα..<>με ρώτησε όλο αγωνία<> της απάντησα στεναχορημένα<>είπε με τρομαγμένο ύφος ενώ προχωρούσαμε προς το σχολείο<>της απάντησα με μια σιγουριά στην φωνή μου και αυτή έκανε μια γκριμάτσα<>με ρώτησε σκοντώτας με απαλά στον ώμο.*Αυτός λοιπον είναι ο Χαρρη σταιλές που όλα τα κορίτσια λιώνουνε για την παρτη του,άδικα αυτή η χαζοχαρούμενη ξανθιά δίπλα του.Αυτή είναι η ψωνάρα του σχολείου με το δίκιο της δηλαδή γιατί είναι πολύ όμορφη.Ας ξανά γυρίσουμε στον χαρρη τώρα.Εγω είμαι τσιμπημένη μαζί του από περσι,για ένα διάστημα αρχίσαμε να κάνουμε παρέα αλλά μετά χάθηκε για πολλούς μήνες και γύρισε τώρα πριν δύο μήνες νομίζω.Είναι πολύ παράξενος απο τότε εξαφανίζετε έτσι στα ξαφνικά ή όταν χτυπάει κάποιο παιδί αυτός,μην τον είδατε.Δεν ξέρω σκέφτομαι να πάω να του μιλήσω*.Της σκέψεις μου διέκοψε το χέρι της Μαρίας που πηγενε πέρα δώθε μπροστά στο πρόσωπο μου<>με ρωτάει και εγώ της πιάνω το χέρι της σταματώντας το<>της απαντάω με ένα χαμόγελο.Εκείνη την ώρα χτυπήσε το κουδούνι και μπήκαμε μέσα...
<> λέει η καθηγήτρια
<>ψιθυρίζει ο νιαλλ στον διπλανό του λίαμ.Ο λίαμ τον σκούντηξε όμως η καθηγήτρια το άκουσε
<>τον ρώτησε αυτή και κατέβασε ελάχιστα τα γυαλιά της προς τα κάτω<>απάντησε ο Χοραν και κατέβασε το κεφάλι του ελάχιστα προς τα κάτω.Να σας συστήσω τα παλικάρια του σχολείου!Νιαλλ χοραν,Ζειν μαλίκ,λίαμ πέιν,λουί τόμλινσον και χαρρη σταιλές και με τους πέντε είμαστε τζιμπημένες εγώ και οι τέσσερις κολλητές μου Ολγα Ο., Μαριλινα Μαλικ , Μαρια Κ. , Φλωρα Σιγμα .Η ώρα τελείωσε με το χτίπημα του κουδουνιού.Εγώ μάζεψα τα πράγματα μου και βγήκα από την τάξη όταν μια γνώριμη φωνή άκουσα να φωναζει το όνομα μου...Γυρνάω και βλέπω τον χαρρη μπροστά μου<<Μπορώ να σου πω>>εγώ έμεινα να τον κοιτάω δεν πίστευα ότι μετά από τόσο καιρό θα μου μιλήσει<<Φυσικά>>του απάνταντησα και ένα μικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου<<Ήθελα να σε ρωτήσω για αυτό το πάρτη σήμερα..>>μα πριν τελειώσει τον διέκοψα<<δεν είναι σίγουρο ότι θα πάω>>του είπα κάπως στεναχωρημένη.Αυτός μου γέλασε και είπε<<Σε περίπτωση που πας>>και έβγαλε ένα χαρτάκι από την τσέπη του<<Αυτός είναι ο αριθμός μου>>και μου το έδωσε εγώ του γέλασα το πήρα από το χέρι του και είπα<<θα χαρώ πολύ να πάω μαζί σου!!>>του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο και έφυγα.Φενοταν πολύ χαρούμενος,βασικά και εγώ ήμουν έτοιμη να σκάσω από χαρά.Δεν πίστευα ποτέ ότι μετά τόσο καιρό θα μου πρότεινε να πάω μαζί του στο πάρτη...Ένοιωθα την πεταλούδες στο στομάχι μου και ξαφνικά σαν να μην έβλεπα μπροστά μου...<<Ανελίζ όλα καλά?>> με ρώτησε η Φλώρα που μάλλον είχα πέσει πάνω της και εγώ απλά έγνεψα καταφατικά.Αυτή με κοιτούσε με ένα περίεργο βλέμμα<<Δεν μπορείς να μιλήσεις?>>ρωτάει ξανά κάπως φοβισμένη<<Μπορώ μωρή>>βασικά αυτό βγήκε μέσα από το στόμα μου ενώ ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου που έφτανε μέχρι τα αυτιά μου.<<Ο Χαρρη μου είπε να πάω μαζί του στο πάρτη>>ψιθυρίζω κοφτά<<Τι πράγμα??????>>φωνάζει αυτή.Εγώ κατετευθειαν την αρπάζω από το χέρι και την βγάζω έξω
