Een nieuw leven

2.

Anouk zit aan de keukentafel met Annelies als ze de schuur deur dicht horen gaan.  Een lichte spanning overvalt haar. Daar komt haar soort broer aan. Oudere broer. Dat was altijd al een wens van haar. De deur gaat open en er komt een jongen binnen lopen. "Hey mam!" Zegt hij. Hij kijkt haar aan, en loopt op haar af. "Jij moet Anouk zijn toch?" Anouk glimlacht. "Klopt dat ben ik!" Hij steekt zijn hand uit. "Justin." "Anouk" lacht ze. "Is ze een beetje lief voor je? Anders moet je t zeggen hoor!" Lacht Justin en hij kijkt zijn moeder plagend aan. "Ze is ontzettend lief, jij ook bedankt voor m'n kamer!" "Geen probleem joh! Ook wat drinken?" "Lekker" antwoord Anouk. "Ik zal jullie even alleen laten, ik ga wat boodschappen doen." zegt Annelies. "Dat doen wij wel he, Anouk? Kan ik je vast de buurt laten zien!" Zegt Justin. "Ja is prima!" Antwoord ze.

Een kwartiertje later lopen Justin en Anouk in de supermarkt. Anouk duwt het wagentje en Justin loopt met een boodschappenlijstje in zijn hand. "Wat zijn je hobby's?" Vraagt hij zonder op te kijken van zijn briefje. "Uuh weet niet" verbaasd kijkt Justin op van zijn briefje. "Heb je geen hobby's?" "Tekenen denk ik dan maar." "Hm oke, en sport?" "Deed ik niet aan" Hij kijkt haar vol ongeloof aan. "Waarom niet? Te lui voor?" Au, dat knakt. Ze herstelt zich. Hij kan het niet weten. Ze glimlacht naar hem. "Mijn moeder had het niet zo breed." "Oh sorry! Dat wist ik niet" hij kijkt me aan. "Kon je ook niet. Wat staat er na de kaas?" Hij kijkt haar even niet begrijpend aan. "Het briefje" zijn niet begrijpende blik veranderd in een ohja blik. "Tomaat."

"Maaam , we zijn thuis!" Roept Justin door het huis. Anouk kijkt hem lachend aan. "Moet dat zo hard?" Vraagt ze lachend. "Eigenlijk wel, mams is best doof soms!" Antwoord hij met een grijns. Ze lopen samen de keuken in, Justin smeert hem naar boven. Anouk helpt Annelies de boodschappen uit te pakken. Als het klaar is zegt Annelies: "Je mag wel even je spullen gaan uitpakken hoor als je dat wil! Het lukt wel." Ze kijkt Annelies dankbaar aan en loop naar de trap. Dat wordt 4 keer lopen, dat lukt haar niet in 2 keer op deze grote trap. Met veel moeite krijgt ze de eerste koffer boven. "Wacht maar, ik help wel." Ze kijkt om en ziet Justin zijn kamer uitkomen. Ze kijk hem dankbaar aan.

Anouk ploft op haar bed. Daar ligt ze dan, in een nieuw huis, op een nieuwe kamer, op een nieuw bed. Ze staat op en pak haar eerste koffer. Ze opent hem, en haalt haar dagboek eruit. Ze verstopt hem onder haar kussen en begint langzaam de kleren in haar kast te leggen. Ze heeft een paar dingetjes van thuis meegenomen die ze een plekje geef op de plankjes die aan de muur zijn gemaakt aan de linkerkant van haar bed. Als ze alle koffers heeft uitgepakt schuift ze de koffers onder haar bed.

Ze gaat aan haar bureau zitten en stalt uitgebreid haar tekenspullen uit. Dan pakt ze haar blok op, en bekijkt haar tekeningen één voor één. Het was altijd een uitlaatklep voor haar, lekker tekenen. Ze heeft emoties uitgetekend, en gebeurtenissen. Ze voelt een nare steek in haar buik als ze de tekening bekijkt van een meisje in de hoek van een keuken. Gauw klapt ze het tekenblok dicht en loopt naar beneden. Daar zit Annelies aardappelen te schillen, Anouk loopt binnen en vraagt of ze Annelies kan helpen. 'Nee meisje, ga maar even in de tuin zitten, bij Justin het is nog lekker buiten.' Ze stapt naar buiten en gaat in de stoel naast Justin zitten.  Justin kijkt op van zijn telefoon en begroet haar. Ze vind het nog wat ongemakkelijk, zo naast haar pleegbroer.  Hij lijkt het te merken, en begint een gesprek.

Na een kwartiertje te hebben gepraat staat Justin op. 'Ik ga even een aflevering Prison Break kijken.' Anouk knikt, en sluit haar ogen tegen de in haar ogen schijnende zon als Justin weg is. Ze denkt wel dat ze zich hier op haar gemak gaat voelen. Ze zijn zo lief hier. Anouk staat op en loopt wat verder de tuin in. Het is hier groot, wel 4 keer groter dan haar eigen huis. 'Anouk, eten!' hoort ze achter zich. Ze draait om en loopt naar Justin die in de deuropening op haar staat te wachten toe.

Tijdens het eten is Anouk heel stil, ze weet zich geen houding te geven. Annelies vraagt of het smaakt. En ze knikt vriendelijk. Justin kijkt haar aan, ze kijkt terug en hij geeft haar een bemoedigend lachje. Als ze het alle drie ophebben gaat Justin naar voetbaltraining en helpt Anouk met de tafel afruimen.

Als Justin 's avonds thuis komt, slaapt Anouk al.