Magical Love

CHAPTER ELEVEN

And yeah, heto na po ang update. dedicated sa kanya. kasi, siya lang yung nag iisang nag effort para mag cooment at vote. hihihihi. salamat sayo :"> 2 votes and 2 comments for next update. salamat po :))

__________________________________________________________________________ 

Bubuksan ko n asana yung message nang may biglang bumukas ng pinto. Naihagis ko tuloy yung cellphone at tumalsik sa pader.

“AYAAAAAAAAAAAAAAAAAA! Bakit mo binato yung cellphone ko?!  HINDI MO BA ALAM NA MURA LANG TOH PERO SOBRANG MAHALAGA SAKIN?! HAAAA?!!!”

Natulala ako. Bwiset to ah! Sinong nagbigay sa kanya ng karapatan para sigawan ako?! At teka, mura lang cellphone niya? Ke-yamang tao mura lang ang cellphone? Naku ha, ang cheap. Haha. XD

“Teka, teka, mura lang yang cellphone mo? Magkano?” tanong ko habang pinupulot niya ang na-murdered niyang cellphone.

“Bakit ka nagtatanong? Close tayo?” Wow! Fantastic baby -_- parang kanina lang ssiya tong nagtatanong eh! “well since mabait naman ako, sasagutin ko yang anong mo. 20,000 pesos.”

20,000 pesos..

20,000 pesos..

20,000 pesos..

WAIT. What?! As in BENTE MIL?! 20 na tig iisang libo?! Tama diba?!

“wwwoooooaaah! Kamahal man dong! Akala ko ba mura?!”

“bakit? Mura naman yun ah?” painosente niya pang sabi habang iniinspect yung cellphone niya.

“Wow ha. Ang humble mo talaga.” Saka ko siya nginitian ng sarcastic.

Umiling-iling siya sabay tinanggal yung yung sim card at memory card ata.

“oh iyo na yan!”

“ha? Yan?” turo ko dun sa cellphone niya.

“oo.”

“bakit? Akin na lang yan? As is yan? Yang 20,000 pesos mong cellphone akin na lang? why why why? Bakit?!!!”

“psh. Ayaw mo pa? di pa naman yan sira, nagasgasan lang yung gilid. Nakakasura tignan yung gasgas kaya sayo na lang. pupunta naman akong mall eh. Bibili nalang rin ako ng bago..”

=____________________=  kayo na mayaman!

“eh pero---“

“wag ka na ngang umangal diyan! Bumili ka na lang ng sim card.” Siya, emotionless. Ako eto, nakanganga padin. Tumalikod na siya at tuluyan nang umalis. Nung makarecover na ko mula sa pagkaka-mangha, kinalikot ko na agad yung phone. Ang ganda talaga. Nakakainlove. Sarap pakasalan! Hahahaha.

Aling tala’s POV. (naks si nanay pumi-POV XD)

Haaaay! Natapos din sa maghapong trabaho. Ano na kayang ginagawa ng damuhong si aya? Malamang eh natutulog nanaman yun o di kaya naman ayn nag aaral. Bilib talaga ako sa batang yan, kahit bakasyon eh mas pinipiling mag aral kaysa pumasyal dito sa kamaynilaan.

Binuksan ko na ang pinto at nakita ang napaka ganda kong anak. Naks! Wag kayong magulo, sakin nagmana yan. HIHIHIHIHIHIHIHI :”>

Sa gilid niya ay mga libro. Naku, nakatulog na sa pag aaral. Niligpit ko na yung mga libro pero may napansin ako. Teka? Ito yung selpon ni sir Tristan na taskrin ah? Yung walang pindutan? Bakit andito ito?

Habang ako’y abala sa pangungulangot este pangangalikot ng taskrin na selpon, biglang nagising si aya.

“NAY!”

“hoy ikaw bata ka! Bakit nasa imo ang selpon na taskrin ni sir Tristan ha?! Tinuruan ba kitang magnakaw? Ha?!”

Ay josko tong bata na ‘to!