Donkere Gedachtes - Gedicht

30 1 0
                                    

Ik loop door het park,
de blaadjes vallen van de bomen.
De zon verdwijnt achter de wolken,
zo ook verdwijnt mijn blijdschap en vreugd.

Het is donker en koud,
ik voel me alleen.
Er is niemand,
niemand om mij heen.

Zal er dan niemand zijn,
niemand die mij helpt?
Is er dan niemand,
die mij kan steunen?

Het was moeilijk en zwaar,
maar jij hielp me er door heen.
Je gaf me raad en goede moed,
ik kreeg weer nieuwe hoop.

Na tijden van verdriet en pijn,
klom ik er weer boven op.
Al mijn zorgen achter gelaten,
klaar voor een nieuw begin.

Ik straal weer en ik lach,
ik voel geen pijn maar blijdschap.
Ik hoor de vogeltjes weer zingen,
en de zon schijnt weer vol op.

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Nov 05, 2015 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

GedichtenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu