In one room

1.

POV DARKE (hierboven zien we hem)
Ugh, hoofdpijn, wat is er gebeurd? Ik kijk om me heen en zie een ruimte. Waar ben ik? Langzaam sta ik op en zoek een uitgang. Oke, je zoekt een uitgang en gaat zonder problemen naar buiten. Dat was het plan. Dat het ging mislukken was wel duidelijk toen ik geen deur kon vinden. In lichte paniek ren ik naar een raam. Shit, verdikt glas. Ik zak tegen de muur en ga zitten op de grond. Nu pas lijk ik de meubels in de kamer te zien. De kamer is verdeelt in twee delen met een rol gele tape. Elk deel heeft een eigen bed, een eigen bank en een eigen tafel. Ook had elk deel een eigen deuropening zonder deur die naar een badkamer leidde. Aan de rechterkant van de kamer ligt een briefje. Snel sta ik op en loop naar de tafel toe.

Dag Drake,
Wordt niet boos. Dit allemaal heeft een reden. In de hoek van de kamer staan een aantal verfblikken en kwasten. Kies een kleur die je mooi vindt en richt jouw deel van de kamer in. Het zal je enige plek van "rust" zijn.
Morgen komt er nog iemand.

Toen was het briefje afgelopen. Snel kijk ik naar de hoek van de kamer en zie inderdaad een aantal blikken verf met kwasten. Wat zou 'enige plek van "rust"' betekenen? Vraag ik mij af.
Ik besluit wel te doen wat op het briefje staat. Iets anders kan ik toch niet doen.
Ik kies de kleur zwart en begin te verven. Ik ben zo'n typische badboy en hou van de kleur zwart. Niet dat ik van iets houd. Maar de kleur zwart vind ik de mooiste. Niet dat ik iets mooi vind. Nee. Ik heb geen gevoelens meer. Die zijn verpest. Ik gebruik meisjes, lelijk of mooi. Ik ben emotieloos, gevoelloos. En ik haat alles wat met vrolijk te maken heeft.
Nu mijn kamerdeel zwart is heb ik niks meer te doen. Ik zit nu op de bank en vraag mij af of ik eten krijg. Net toen ik dat dacht ging er een klepje in de muur open. Snel loop ik erheen en pak het eten. Ik zie dat er ook een briefje ligt.

Je hebt dus voor zwart gekozen. Wil je zwarte kussens en zwarte dekens? Je bank is al zwart...
Ik geef je nu de keus, niet vaker. Grijp je kans.
Zwaai met je armen als je de spullen wil.

Ik denk na. Als ik met mijn armen moet draaien kan hij me dus zien. Ik kijk snel om me heen maar zie geen camera. Eerst eten, denk ik. Daarna de spullen.

Het eten smaakt vies. Na een half bord gegeten te hebben laat ik het staan. Ga ik zwaaien? Vroeg ik me af. Ik besluit om het te doen.
Terwijl ik sta te zwaaien gaat het luik weer open. Snel pak ik de spullen en lees het briefje wat er weer bij zit.

Voor wat hoort wat jongen. Zo werkt het in deze wereld.

Hey!! Ja... Lange hoofdstukken worden het niet...

Ik ben nu trouwens in Italië dus kan geen goede voorkant maken. Dat doe ik thuis!! Dus dit is tijdelijk...

~niet gecontroleerd op fouten~

Comment-vote-follow!!