Κοιτωντας το κυμα...

κοιτωντας το κυμα...(short story)

12:00 το βραδυ κολλημενη σε μια οθονη μιλωντας με τους φιλους απο την κατασκηνωση.Η γιαγια κανεις δουλειες και ο παππους βλεπει τηλεορααση.Ολα φενονται ηρεμα.Η βροχη πευτει μανιωδος στην θαλασσα ,τα κυματα χτυπαν την βαρκα του κυριου ανδρεα και το φωτακι της πηγαινει μανιωδος σε πολλες κατευθυνσεις.
Ο παππους σηκωνετε μου λεει ελα εδω και παμε μαζι στο μπαλκονακι αναβει τον προβολεα κ η βροχη πευτει πανω του τοσο μαγικα λες και βγηκε απο παραμυθι η θαλασσα γαληνευει.Ξεχνας τις αγνοιες σου, τους προβληματισμους σου ,τις στεναχωριες σου.Υπαρχει μονο εσυ,η θαλασσα και η βροχη.Παππους και εγγονη κοιταν αμιλιτοι την θαλασα.Τα γυαλια θολωσαν δεν μπορω να δω πια,τα ρουχα μου μουσκεψαν,τα παππουτσια μου εχουν νερα αλλα δεν με νοιαζει αρκει να βλεπω αυτο το μαγικο θεαμα. 12:05 ο προβολεις κλινει,η γιαγια φωναζει και οι αγνοιες γυρνουν πισω.Γυρισες στην πραγματικοτητα....