De eerste Kwartskwelling

Hoofdstuk 8

Als ik naar boven word geduwd is de eerste die ik zie Sara. Ik spring in haar armen en bekijk haar kleren. Ze heeft hetzelfde als ik aan maar dan met Emerald in plaats van Diamanten. 'Saar... Je ziet er... Oogverblindend uit!' Stoot ik uit. ' 'Moet jij nodig zeggen! Je straalt als een ster!' Zegt ze. 'Laten we gaan klaarstaan op de wagen.' We klimmen op de strijdwagen en gaan klaarstaan voor wat er gaat komen. De enorme poorten gaan open en er komt een ongelooflijke herrie voor ons uit. Ik knipper en glimlach. Ik hoor kreten als:' District 1! District 1! Moet je hun eens zien ze zien er geweldig uit! Dit kan niet waar zijn! Kijk Sara Lee! Kijk naar Lucca Simons! Moet je Brutus zien! Iemand gooit een geslepen diamanten ketting naar me toe. Ik kijk dankbaar en zwaai in die richting. Als ik de ketting omdoe beginnen verschillende mensen te gillen. Andere beginnen te joelen: 'Lucca! LUCCA! LUUUUCCA!!' Ik pak Sara bij de hand en steek onze handen in de lucht. Iedereen begint te joelen en als ik achter me kijk zie ik dat de anderen het ook doen. Deze kwartskwelling word de beste ooit, dat kan ik je verzekeren.

Als we op het plein komen zie ik President Snow staan. Daarnaast staat Seneca Cane, de hoofdspelmaker en de rechterhand van Snow. Ik haat ze hartgrondig. Die gemene grijns van Seneca, en die slangenogen van Snow... Ik krijg er gewoon kippenvel van. Maar ik mag er niet bang uitzien, dus zet ik mijn liefste glimlach op en kijk Snow recht in zijn ogen aan. Onze blikken kruisen elkaar even, en dan kijkt hij naar het publiek.

'Hallo mensen van Panem! Dit zijn de tributen van de 25e Hongerspelen, de Eerste Kwartskwelling.' Bladiebladiebla. Die enorme speech altijd. Ik begin handkusjes uit te delen en iedereen probeert ze op te vangen. Rare mensen... Alsof ze tastbaar zijn. 

Als het EINDELIJK afgelopen is, en mijn lippen droog zijn van het handkusjes geven, worden we naar binnen gereden. Ik zwaai en blijf Sara's hand vastklemmen in de mijne tot we binnen zijn.

Als we binnen zijn spring ik meteen in de lift om naar de eerste verdieping te gaan voor ons diner. Ik heb echt zin in iets lekkers en wat te drinken op dit moment, het was een erg vermoeiende dag vandaag. Niet te geloven dat ik gisteren gewoon nog diamanten heb geslepen, en nog gewoon in 1 was.

Tijdens het Diner vallen mijn ogen op een Avox. Hij lijkt ontzettend veel op mijn vader. In de tijd van de oorlog was hij een rebel die tegen het Capitool vocht. Hij wist hoe hij bloedzoekersnesten moest uitschakelen enzo. Maar na de oorlog werd hij opgepakt, en men zegt dat hij in het Capitool geëxecuteerd is. Maar dat was maar een gerucht. Ik herken hem echt van de foto's. Mijn moeder is al snel getrouwd met een andere man, en dat is nu mijn 'vader'.

Ik vraag me af hoe het met Mary-Lynn gaat. 

Ik loop in een waas naar mijn kamer en duik mijn bed in. Het duurt maar heel even voordat ik in slaap val.