Merhaba.Benim adım Cansu.17 yaşındayım.Lise 3. sınıfa gidiyorum.Ailem ile birlikte İstanbul'da yaşıyordum.Ancak yaklaşık bir ay önce babamın işinden dolayı buraya yani ankaraya taşındık.
Buraya geldiğim günden beri kendimi yabancı gibi hissediyorum.Sanırım kendimi hiçbir zaman buraya ait hissetmeyeceğim. Umarım yeni okul arkadaşlarım bana bu konuda yardımcı olurlar.
"Kızıım"annemin sesi butun odayı doldurmuştu."Hadi uyan artık,bak geç kaldın."
"Ya tamam anne ya kalkıyorum."sabahın köründe başınızda bu şekilde bağıran bir anneniz varsa,işiniz gerçekten zor.
Üstüme yeni okulumun formalarını geçirdim.Ve çantamı sırtıma taktığım gibi odadan fırladım.
Merdivenden aşağı inerken ayağımı burkar gibi oldum ama son anda kolumu duvara dayadım ve dengemi sağladım.Ama yine de ayağım acımıştı.
Kahvaltı masasına oturduğumda hemen ufak tefek bir şeyler atıştırdım ve ayağa kalktım çünkü 8'e çeyrek vardı.Sanırım ilk günden geç kalacaktım.Bunun olmasını hiç istemediğim için ayakkabılarımı ayağıma geçirdim ve koşarak evden çıktım.
Annemin arkadan"Kızım kahvaltını yap öyle git,aç kalıcaksın."diye bağırdığını duydum ama üzgünüm annecim vaktim yok diye içimden geçirdim.
Ayağım çok acımaya başlamıştı zaten burkmuştum üstüne bide böyle koşunca ayağım ağrıdı.Bir an durdum ve gelen sese kulak verdim sanki cam bir şişe kırılmıştı.Aynı zamanda hayatımda hiç duymadığım küfürler duymuştum.İstem dışı açılan gözlerimi yolun solunda olan yol ayrımına çevirdim.Ve tahminim doğru çıkmıştı ,birileri kavga ediyordu.Duvarın kenarından omları izlerken gerçekten nasıl bir yere düşmüşüm ben diye düşünüyordum ama bu düşüncem hemen yok oldu çünkü içlerinden bir tanesinin gözleri gözlerimde hizalandı.Kahverengi gözlü çoçuk kavga eden iki kişiden birisiydi ve gözleriyle beraber vücudu da bana doğru döndü.Ne yapacağı hakkında hiçbir fikrim yoktu onun için ben de koşmaya başladım.Arkamı dönüp baktığım da onun da koştuğunu gördüm.Allah kahretsin nasıl bir bela almıştım başıma böyle.
"Hey dur!"diye bağırdı çocuk.Durmaya hiç niyetim yoktu zaten bugünlük bu kadar bela yeterdi bana.
Çok hızlı koşuyordu ve ondan nasıl kaçacağım diye düşünürken kolumda bir gevşeme hissettim ve fark ettim ki kolumdaki bileklik yere düşmüştü!"Kahretsin"diye tısladım.Normalde bir bileklik önemli değil ne olacak ki diye düşünmem gerekirdi ama kahretsin ki o bilekliğin üzerinde adım yazıyordu!
Çocuğun durduğunu hissetmiştim ve sanırım bilekliğimi almıştı.İçimden kendime lanet okuyordum.Neyseki izimi kaybetti ve durdum.Okula geldiğimde müdürün odasına girdim,sınıfımı sordum ve müdür bazı rutin sorular sorduktan sonra odadan çıktım.Sınıfıma girdim ve fark ettim ki derse başlamışlardı e tabi o kadar başıma olaylar gelmişti bi zahmet geç kalayım değil mi?
Sınıftaki bütün gözler bana dönünce hoca "Sen yeni öğrencimisin?" diye sordu ve salak bende birsey diyemedim ve kafamı salladım.Ardından hoca bana bi gülücük attı ve "Sen rümeysa'nın yanına otur bakalım" dedi bende hocanın gözüyle işaret ettiği yere oturdum.Sonra "Canım bize kendini tanıtırmısın?"diye sordu.
"Adım Cansu Karanlık,yaklaşık bir ay önce istanbul'dan buraya taşındık."dedim.Ve yerime oturdum.
Hoca "Tamam canım teşekkür ederiz"dedi
ardından"Bugün ilk gün olduğu için size ders işletmeyeceğim çocuklar" sınıftaki bağırma ve sevinçten olan çığlıklar sanki bütün okulu salladı."Yeter.Yarın ders işlemeye başlayacağız 11'de evlerinize dağılabilirsiniz"dedi ve sınıftan çıktı.
Adı Rümeysa olan kız bana döndü ve"merhaba,ben rümeysa"dedi ve elini uzattı bende elimi uzattım ve el sıkıştık"İstersen sana okulu gezdireyim ha ne dersin?" diye sordu.
Bende"Olur."dedim.Ve sınıftan çıkarak merdivenlere yöneldik.
Rümeysa"Ben bi kantine gidicem istersen sende gel benimle?"dedi.
"Yok ya saol ben seni burda bekleyeyim"dedim.O da kafasını salladı ve gitti.
Aradan 5dk falan geçtikten sonra merak etmeye başladım vemerdivenlerden aşağı inerken burktuğum ayağıma bir ağrı girdi ve iki büklüm oldum ve merdivenlerden tam düşüyordum ki karnım da bir kol hissettim ve o kol beni yavaşça geriye çekti ve fark ettim ki ayağımın acısından gözlerim dolmuş.Gözümdeki yaştan dolayı pek net göremiyordum ve kafamı belimi tutan kolun sahibine çevirdiğimde şok oldum.
Bu o çocuktu beni kovalayan,bilekliğimi alan ve kafasında şişe kırılan çocuktu.Sanırım okuldaki ilk günüm sandığımdan daha olaylı geçecekti.
Merhabalar benim adım......
Sanırım size adımı söylemem gerekiyor farkındayım ama isim o kadar gerekli değil.
Bu benim ilk kitabım onun için bir sürü hatam olmuş olabilir lütfen affedin ama umuyorum ki bu hatalar zamanla azalır.Sizlere bir şey sormak istiyorum,kitap da cansu karakteri gerçekte kim olsun buna siz karar verin çünkü ben bulamadım :).
instagramda facebookda ve twitter da #Karanlikcansubuolsun etiketi ile baylaşmanızı rica edeceğim hepsine tek tek bakacağım. ;)
