Yeni bölüm geldi umarım beğenirsiniz sizi bir an önce yeni bölümle baş başa bırakıyorum.
Selin'in Ağzından
Odamda oturup düşünürken annemin sesiyle düşüncelerimden ayrılıyorum.
"Selinnn kızım gelir misin seninle önemli birşey konuşacağım "
"Geliyorum"diye bağırıyorum. Kendimi toplayıp tipimi düzeltip aşağı iniyorum. Hemen annemin yanına oturup konuşmaya başlıyorum.
"Önemli konumuz ne Güneş Sultan" diyorum yüzümdeki gülümsemeyle
"Selincim öncelikli olarak tepki vermeden önce beni de anlamanı istiyorum" demesiyle Kafamı sallayıp
"Söz" diyorum
Yüzündeki içten gülümsemesiyle
"Ben evlenmeye karar verdim canım senin de anlayışla karşılayacağını umuyorum " dedi açıkcası annemin babam olacak o herifi unutup yeni birini sevmesi hoşuma gitmişti hem o adam annemi de üzmedi peki ya üzerse o da babam gibi bir herif çıkarsa diye düşünürken annem konuşmaya başladı.
"Bir şey demicek misin tatlım ?" Demesiyle toparlanıp yüzüme içten bir Gülümse koyarak cevap verdim.
"Çok sevindim annişkom senin olacagim bu kalbini çalan Izmirli " dememle annemin yüzü düşmüştü. Noldu ki ?
"Bir sorun mu var noldu ?" Dedim annem sanki suçluymuş gibi bir ifadeyle ve ses tonuyla konuşmaya başladı.
"Tatlım ne yazık ki Izmirli değil İstanbullu " dediğinde benim de Yüzüm düşmüştü. Ben abimi bulacaktım bu şehirden gidemezdim gidemezdik demin ki sakin halimin aksine biraz sinirli bir şekilde cevap verdim.
"Anne sen ne diyorsun ya izmirden gitmek te ne demek beni doğup büyüdüğüm yerden götürmek ne demek ya " diye bağırdım ses tonum konuşmanın sonuna doğru iyice yükselmişti. Annemin konuşmasına izin vermeden
"Biraz yalnız kalmak istiyorum" diyip evden çıktım ve sahile geldim mis gibi deniz kokusunu içime çekerek denizi izledim . Anneme doğup büyüdüğüm yer demiştim ama hiç alakası yoktu yeniliklere açık bir insandım cesurdum ama abimi bulmaktı kafama taktığım nokta anneme söyleyemezdim onu umutlandırmak istemezdim ben böyle düşünürken telefonum çaldı annemin beni rahat bırakıp aramayacağını bildiğim için telefonumu çıkardım arayan numara yok yazısını görünce merak edip açtım tanıdık bir ses kulaklarımı doldurdu,
"Abin İzmir'de değil İstanbul'da " dedikten sonra biraz bekleyip
"Kızım" dedi beni arayan kişinin babam olduğunu anlamıştım bağırmaya başladım.
"Ben senin Kızın falan değilim adi şeref -dıtdıtdıt " yüzüme kapatmıştı etrafta insan yoktu. Bir kayalığın üstüne çıkıp bağırdım.
"Şeref fakiri ben güçlü bir kızım ve yılmayacağım hem abimi bulucam hem de annemin mutlu olması için herşeyi yapacagim" dedim rahatlamıştım artık ben olma zamanı gelmişti umursamaz yeniliklere açık hayat felsefesi "cesur olun çünkü hayat cesurları sever " olan Selin olacagim acılarımı kimse bilmeyecek dedim kendi kendime . Koşarak eve gittim.
Ali'nin Ağzından
Biraz sakinleştikten sonra arabaya atlayıp eve geldim. Zili çaldığımda yardımcımız kapıyı açmış ve konuşmaya başlamıştı.
"Haluk Bey ve Rana Hanım sizi aşağıda bekliyor" dedi Kafamı sallayıp merdivenlerden aşağı indim herkes aşağıdaydı halam ve babam beni görünce yüzlerine memnun olmuşcasına bir Gülümse yerleştirdiler babam başıyla oturmamı işaret etti bende bir şey söylemeden oturdum. Babam konuşmaya başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kardeşim (AlSel SavNaz)
FanfictionBir kız babası Tarafından küçükken terkedilmiş bir kız Selin içinde büyük Acılar var ama öyle bir maske takıyor ki kimse bilemiyor içindekileri Bir erkek anne ve babası boşanmış babasıyla hiç anlaşamayan bir erkek Ali acılarını kiminle paylaşabilir...
