"Oktay unutulacak" başka çaresi yok. İçten içe hiçbir şey yokmuş gibi ona çaktırmadan ondan vazgeccektim. Bunu kendim için yapacaktım.
Lavaboya gittim yüzümü yıkadıktan sonra aynaya baktım uzun uzun. Sonra kendime kızarak tekrar yatağa koştum.
Bence biz birbirimizden vazgeçmiyorduk. Ama Oktay her zaman daha dik duruyordu belki de ona olan bağlılığım bu yüzdendi.
Ahh Oktay!! Ben ki ona benden başkasının Oktay diye seslenmesine dayanamazken şimdi ondan vazgeçmeye çalışıyordum.
Yine kafam allak bullaktı.
Telefonun çalmasıyla kendime geldim. Arayan annemdi. Tabiki her sabah olduğu gibi kahvaltımi yapıp yapmadığımi soruyordu. Çünkü biliyor o yokken usengeclige sığınarak yattığım yerden kalmıyordum. Yapacağımı söyleyip olabildiğince kısa kestikten sonra kapattım. Kardeşimle istanbuldalardi. Peki ben neden gitmemistim hemde kuzenlerimin defalarca arayıp çağırmasina rağmen. Ya bunun sebebini kendime bile zor itiraf ettim. Oktayla olacak olası bi aktiviteyi kaçırmamak için. Belki eski arkadaşlar toplanırız diye düşünmüştüm.
Tabi aileme çeşitli bahaneler sundum. Sonunda babamla kalmayi başarmıştım.
Ama bir şeyi unutmuşum. Buket bu gün bize kahvaltıya gelecekti. Düşüncelerimden sıyrılıp hemen ayağa kalktım. Ayağa kalkmamla kapının çalması bir oldu.
Açtım kapıyı. Buket beni görünce
"Ya zeynep ne oldu yine ne bu halin" dedi.
"İyiyim ya bildiğin şeyler işte" dedim. O sırada mutfağa geçtik, masaya oturduk.
Buket " aaa ama bıktım ben bu oktaydan ya bu ne böyle" dedi.
Ben ise o sıra halının desenleri odakliydim. Gözlerim dolmaya başlamıştı.
"Şsss zeynep iyi misin " sesiyle kendime geldim.
Iyi değildim ama bunu buketten saklayacakta değildim.
Hiç bişey demeden sarıldım bukete elini kafama koydu. Yavaş yavaş ağlamaya başlamıştım. Göz yaşlarımi silmek için kendimi geri cektigimde Buket
"Konuşmak ister misin iyi gelir " dedi
İşte tam o sıra deli gibi oktaydan bahsetmek istiyodum eski anılarımizdan mesela. Buketin doğum günü için erkenden buluşup yaptigimiz planlardan ya da Oktay'ın bana yaptığı sürprizlerden.
Ama bunu yaparsam tek zarar alacak kişi bendim o yüzden sükunetimi korumaliydim.
Zeynebin omzuna tekrar gömüldüm ve ağzımdan iki kelime döküldü.
"Unutmak istiyorum."
Ben kendimi biraz toparladiktan sonra buketle beraber kahvaltiyi hazırlamaya başladık o sıra buket ortamı yumusatmak için
"Hanımefendi bize kahvaltı hazırlanacaktı sözde suna bak kendimiz yapıyoruz" diye laf sokusturdu. Gülümsedim.
Bende
"Ee Buket hanim Ferit beyden ne haber" dedim sırıttım. Suratimda ki gıcık ifadenin farkındaydim .
Ferit benim liseden arkadaşımdi. Buketle ben tanıştırmistim. Ara ara görüşüyorlardi ama feritten kaynaklı olsa gerek bi sonuca varamiyorlardi.
Ne oldukları belli değildi yani.
Buket bir yandan salatalıklari doğrayarak
"Vallahi senin yakın arkadaşın sen bil onu. Bizim bi haber alabildiğimiz yok ki beyefendiden. O sahil senin bu kumsal benim geziyor.
"Oo kıskançlık seziyorum" dedim
"Ay aman onu mu kiskancam be" dedi
Sonra bende içini rahatlamak için
"Ya kızım sen rahat ol biliyorum ben feriti yanlış bişey yapmaz o" dedim
Bukette umursamaz bir tavır takınarak "kendi bilir" dedi.
Sonunda kahvaltiyi hazırlamıştık.
Onca tatsız konuşmaya rağmen şen şakrak olmaya çalışıyoduk. Bir ara Buket telefonla oyalanmaya başlamıştı ben ise tabağımdaki salamla oynuyordum tabi aklımda oktaydaydı ne yapıyordu acaba suan kiminleydi. Bu düşüncelere dalıp gitmisken Buketin sesiyle irkildim.
"Zeynep!!"dedi kafamı kaldırdım.
"Suna bak" diyerek telefonu yüzüme çevirdi.
