Μπηκα στο σπιτι κουρασμενη , μη νιωθοντας τα ποδια μου.Πηγα να ανεβω τα σκαλια θελοντας μονο να κλειστω στο δωματιο μου οταν ειδα τους γονεις μου να καθονται στην τραπεζαρια.Με κοιτουσαν με ενα βλεμμα ολο παραπονο και με μια ιδεα λυπησης αλλα και φοβου.
"Ελα λιγο εδω Θαλεια "αποκριθηκε ο πατερας μου
Τοτε περασε απ'το μυαλο μου το σημειωμα της μητερας μου απ'το πρωι.
Κοντοσταθηκα λιγο και ρωτησα
"Λοιπον τι με θελετε;"
"Αποφασισαμε να σου ανακοινωσουμε κατι που θα αλλαξει την ζωη σου ριζικα "
Τι;Ηταν κακο;Μαλλον ναι .Ηδη σκεφτομουν τα χειροτερα σεναρια.Τι ηταν;
"Να ξερεις εμεις σε αγαπαμε και θα σαι αγαπαμε " ειπε η μαμα μου.
Τωρα ηταν που η αγωνια με ειχε κυριαρχησει.Μα τι θα μπορουσε να ειναι;
Τοτε εκεινες οι τρεις λεξεις που ξεστομισε χαρακτηκαν στο μυαλο μου για παντα.
"Θαλεια εισαι υιοθετημενη" ειπε ο πατερας μου.
"Τι;" δεν περιμενα κατι τετοιο .
Αυτο ηταν.Τα δεκαταπεμπτα γενεθλια μου ειχαν και επισημως καταστραφει.Αναμεικτα συναισθηματα με γεμιζαν και δεν ηξερα τι να πω.
Απλα ανεβηκα τα σκαλια και ξαπλωσα.Οχι οτι θα κοιμομουν.Και τι ημουν ; Ποιοι ηταν οι πραγματικοι μου γονεις;Πως θα τους ανακαλυπτα;Γιατι με πηραν δυο αγνωστοι και με μεγαλωσαν;Ηταν τραγικο δεν μπορουσα να το χωνεψω .
Ειχα χασει την ταυτοτητα μου ,τον εαυτο μου και το σημαντικοτερο: καθε ελπιδα.Μα γιατι μου το εκρυβαν τοσο καιρο; Απλα ηθελα να μην ηταν αληθεια, να ηταν ενας απλος κακος εφιαλτης.
Αυτα ηταν τα τελευταια λογια που περασαν απο το μυαλο μου καθως τα βλεφαρα μου βαραιναν.
Χρονια μου πολλα λοιπον!
YOU ARE READING
~Θαλεια~
General FictionΣε εναν μελλοντικο κοσμο οπου η δημοκρατια εχει αντικατασταθει απο την βασιλεια η Θαλεια ενα απλο κοριτσι που ζει στην Αθηνα με τους γονεις μαθαινει οτι ειναι υιοθετημενη και προσπαθει να ανακαλυψει ποιοι ειναι οι πραγματικοι της γονεις.Θα τους βρ...
