1.bölüm

6 1 0
                                    

O gün hava çok güzeldi.Bende dışarı çıkmak için hazırlanmıştım.Evet biraz dışarı çıkmak bana iyi gelicekti.Kapıyı yavaş bir şekilde örtüp,yürümeye başladım.Nereye gidiceğimi ne yapıcagım hakkında hiç bi fikrim yoktu.Zaten bende hep plansız hareket eden bir adamdım.İlk bi kafeye oturup bir kahve içmeye karar vermiştim.İlk gördüğüm kafeye oturdum ve bi kahve sipariş ettim.Garson kız kahvemi getirirken ayagı sandalyeye takılıp kahveyi üstüme doktu.
-Ahh yandım !!
-gerçekten özür dilerim kusura bakmayın özür dilerim lütfen müdüre söylemeyin gbi laflar kullanıyordu.Tam önemli değil diyecek iken kafenin müdürü garson kıza bağırarak ve hızlı adımlarla yanımıza geliyordu.
-ahh sakar şey senii dikkat etsene çok mu yandı gerçekten kusura bakmayın defol git sende kovuldun diyerek garson kıza bağırmıştı.Evet kızı işten atmıştı ufacık sakarlık yûzünden.Kız ağlayarak önlüğünü çıkartıp çantasını alıp kafeden ayrıldı.
-ohhh! hayır yapmayın desemde nafile.
Masanın üzerine biraz para bırakıp hemen garson kızın peşinden gitmiştim.Sağıma soluma bakındım.Sol taraftaki yoldan hızlı adımlarla gidiyordu.Peşinden koştum ve kolundan tuttuğum gibi kendime çektim.Ve gözleri aman Tanrım bu kadar güzel olamaz.Aramızda bi kaç saniyelik sessizlik oluştu.Ve
-kusura bakmayın işten atılmanıza ben sebep oldum özür dilerim isterseniz geri dönüp ben konuşuyum.
-Hayır gerek yok gerçekten.
-Biraz yürümek ister misiniz?
Ağlamaklı bi sesle olur dedi.Sahile doğru yürümeye başladık.Yürürken hiç konuşmadık.Arada onun yûzûne bakıyordum.Oda bana çevirince kafasını, kafamı önüme eğiyordum.En sonunda gelmiştik ve bir banka oturduk.Onun konuşmaya niyeti yoktu.Ben adımı sóyleyerek konuşmayı başlattım.
-Ben Rüzgar.
-Bende Yağmur memnun oldum dedi ve gülümsedi.
-Gerçekten özür dilerim.Ben böyle olucağını tahmin etmemiştim.
-Özür dilemenize gerek yok.Atılmak istemezdim o işe ihtiyacim vardı dedi ardından da ekledi:annem hasta babam yok ve kûçûk bir kardeşim var onlara benim bakmam gerekiyordu, şimdi ne yapacağımı bilmiyorum dedi ve ağlamaya başladı.Yüzünü kendime çevirerek ahh işte yine oluyor gözleri çok etkiledi beni kalbim çıkıcak neredeyse diye dûşûndüm.
-Bakın ben bi iş adamıyım.Buda benim kartım yarın gelin benimde güvenilir bi asistana ihtiyacim vardı. Gelin ve hemen başlayın ağlamayın artık lûtfen dedim.
Eliyle gözyaşlarını silerek bana baktı ve gerçekten mi? Cok teşekkûr ederim dedi ve sarıldı.Kendine gelince kusura bakmayın bi anda heyecandan  oldu dedi ve gitti...

Biz BambAŞkaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin