Wayne's POV
Its been a long day for me. Katatapos lang ng final examintion namin this semester. Bumili ako ng popsicle Ice Cream na ang flavor ay chocolate. I really like eating it, pangpawala ng stress. Tumamabay ako sa playground malapit sa school namin habang kinakain ko ang binili ko. Tahimik ang playground siguro kasi di pa awasan ng mga bata.
By the way ako nga pala si Wayne Nataniel. Oo Wayne ang pangalan ko at Nataniel naman ang apelyido ko. My mother is a pure beautiful Filipina while my father is a British. Sabi nila combination daw ang mukha ko ng mama at papa ko. I have eyes like my mother, the brown one and nose like my father. That's make me well develop I think haha. Marami nagsabi sa akin na mukha daw akong foreigner sa height kong 5"11 mapagkakamalan mo talaga akong Foreigner. Yeah sabihin na nating half British Half Filipino ako . Pero proud Filipino talaga ako. Nyah dami ko na nasabi. Im a 3rd Year College Student nga pala sa isang Unibersidad. I'm taking BSN. Anyway thats all.
Biglang nagsitayuan ang balahibo ko ng paglingon ko sa bandang kanan ko ay may isang babae akong nakita sa isang bench malapit sa bench na inuupuan ko. Namamalikmata lang ba ako. Sinara ko ang mata kong and rub it. And when I start to open it nandun parin ang babae. Di ko sya napansin kanina. Kanina pa ba sya dyan? Siguro kasi busy lang ako sa pagdedescribe sa sarili ko kaya di ko sya napansin.
Tinitigan ko sya, nakasuot sya ng isang simpleng puting bistida bagay sa maputi nyang kutis. May katamtamang laki ng mata at ilong na di naman katangusan pero di mo rin masasabing pango. A pale lips na dahil siguro sa uhaw kaya mukhang nanunuyo.
"Are you staring at me?". nagulat ako ng biglang magsalita ang babae.
"Ah yeah sort off. " , ngiting sagot ko.
"Bakit mo ako tinitingnan?", tanong nya na di ko ata masasagot.
Bakit ko nga ba sya tinitingnan. Dahil ba sa kadahilanang nagulat ako kasi may tao pala akong kasama sa playground o by any chance nagagandahan ako sa kanya.
"Nagagandahan ka sa akin ano?", wew that question make me admit that I stare at her because she's beautiful.
I nod at her. That means yes.
Ngumiti sya sa akin. Shes like a fairy when she smile.
"Wag kang maiinlove sa akin ha. You better not." bigla nyang tayo sabay takbo palayo sa akin.
Wow grabe naman yung babae nayun masyadong deresta magsalita. It doesn't mean na maganda sya in maiinlove na ako sa kanya. Pero bakit di ako pwedeng mainlove sa kanya. May asawa na ba sya? Pero masyado atang bata ang mukha nya para maging isang maybahay. Baka naman may Boyfriend.
"Wayne !!!", nagulat na naman ako ng biglang may sumigaw sa bandang likuran ko.
"Di ka pa nauwi? kanina mo pa natapos exam natin ah" tanong ni Rob. Kadormate ko.
"Hindi ba obvious nakauniform pa ako tapos dala ko pa ang bag ko?", pamimilosopo ko.
"Pilosopo nito, tara na uwi na tayo", pagyaya nya.
Tumayo na ako para sumama sa kanya pero bago ako umuwi tumingin muna ako sa lugar na tinakbuhan ng babaeng kausap ko kanina. I will definitely see you again Miss Beautiful sabi ko sa sarili ko.
"Hoy sinong tinitingnan mo dyan?", tanong sakin ni Rob.
"Wala naghahanap lang ako ng multo" sagot ko sa kanya.
"Haha kaylan ka pa nagkaThird Eye?", panunukso nya sa akin.
"Nayon lang ", tipid kong sagot sa kanya.
"Tara na ngang makauwi at gutom lang yan." natatawa nyang sabi.
Kley's POV
Nagulat ako ng biglang tila natulala ang lalaking nasa kaliwang bench na katabi nang bench na inuupuan ko.
"Are you staring at me?", subok na tanong ko.
"Ah yeah sort off", kamot ulong sagot nya habang nakangiti.
Medyo namangha ako ng sumagot sya. I been trying to talk to every person I see in that playground but no one even try to answer me. He can really see me?.
"Bakit mo ako tinitingnan?", tanong ko ulit sa kanya.
Kumunot ang noo nya. Di sya sumagot . Tsk baka naman nagkataon lang na nagsalita sya nung nagtanong ako. Baka di talaga naya ako nakikita.
"Nagagandahan ka sa akin ano?", tanong ko ulit sa kanya.
He nod. E ano ba talaga nakikita nya ba talaga ako o hindi. Anyway sa ganda kong to siguradong mahuhumaling sya sa akin. I need to warn him.
"Wag kang maiinlove sa akin ha. You better not." ngiting kong sabi sa kanya sabay takbo paalis ng palyground.
Hindi ko alam kung nakikita nya talaga ako. Pero atleast I warn him. Never fall in love in ghost like me.
My name is Kley nga pala. Thats all wala na akong maalala. Nagising ako sa playground na yun almost a week na. Wala akong maalala na kahit na ano except for my name. I try to ask anyone I see kung kilala ba nila ako. Pero putek naman kasi wala man lang sumagot sa akin. Pero narealize ko rin kung ano ba talaga ako ng biglang tumagos sa akin ang isang batang nagkukumaripas tumakbo papunta sa nanay nya.
I'm a ghost who doesn't remember anything. Do really human forget their memory when they become a ghost?. I don't know but I still hoping na may dahilan kung bakit hindi ako makaalis sa lugar na to. Napahinto ako ng biglang nasa harapan na na naman ako ng playground. It happens to me many times gaano man kalayo ang takbuhin ko . Kahit san man direksyon ang pupuntahan ko sa playground pa rin ang babagsakan ko. I wonder why? Why?
*Grabe sobrang tagal ko pong di nakaupdate one year na din pala....... *
I hope mabasa nyo po to ... magiwan din po kayo ng mga reaksyon nyo if you like... hehe
YOU ARE READING
I LOVE A GHOST
FantasyWhat if sa kaunaunahang pagkakataon ng buhay mo ay umibig ka. Umibig ka sa isang babaeng di mo naman talaga lubusang kilala. At paano kapag nalaman mo ang pinakatagotago nyang lihim sayo. Will you continue to love her or you will just give up becaus...
