İçimdeki Çocuk

İlk hikayem olduğu için acemice oldu sanırım.Umarim begenirsiniz.İyi okumalar :Dd

"Ne demek istemiyorum lan?Onca parayı boşuna mı verdim ben sana?Bir daha müşterilere böyle davranırsan cezanı çekersin.Orospusun kızım sen.Artık bunu kafana sok.Hadi şimdi çık git gözüm görmesin seni."

Kapıyı sertçe kapatarak sigara kokusuyla dolmuş odadan sıyrıldım.Haklıydı orospuydum ben.Ulan buraya geldiğim güne lanet olsun.
Kendi kendime içimde didişirken duvar sandığım sert birşeye çarpıp yere çakılmam bir oldu.

'Oha Toprak,taşa baaak!'

İç sesime 'höst yavaş gel' tepkisi verdikten sonra karşımda öylece sırıtan esmere baktım.

"Oha hayvan,ne sırıtıyon?İnsan bir yardım eder."

"Ooo yavrumuz atarlı çıktı."

Söylediğiyle gözlerim yerinden fırladı.

"Bas git işine,ha pardon kerhanede artık ne işin varsa."
Yüzüme tatlı ve laf soktuğunu zanneden sırıtış yerleştirip hızla kapıdan dışarıya adımımı attım.

Napıyordum ya ben burda?! Para istemek için niye buraya geldim ki ben.Ooof.

Tam 4 sene önce annemin gözlerimin önünde intaharıyla yalan dünyaya gözlerimi kapatmıştım.Hayatımın tek gerçeği kardeşim Mert'e baktım bir de.Birbirimizden başka kimsemiz yoktu.İşte tam o gün,bizim için yeni bir oyun başlıyordu.

Tenha sokakta elimizde;  tek kalan şey olan eski evimize doğru ilerledim.Hızlıca merdivenleri çıktım.Kapıyı sabırsızca çalmaya başladım.Her zamanki Mert'in üşengeçliğini göz önünde bulundurarak anahtarlarımı çıkardım.Kapıyı açıp salona ilerledim.

Gördüğüm manzarayla yüzümde bir tebessüm oluştu.Mert'in uyuduğu koltuğun kenarına uzanıp yüzünü okşamaya başladım.Çok seviyordum onu.Annemin ve babamın kaybını yaşadıktan sonra ki babamınkine kayıp denilmez,çok yorulmuştuk ikimizde.Mert belli etmek istemese de onun içini bilirdim ben.

Yüzündeki teni hissetmiş olacak ki kıpırdanıp uyandı.

Uykunun derinliklerinden nihayet çıktığını anlayıp gözlerini ovuşturdu.Derin Bi nefes verip bana döndü.

"Toprak,sen mi geldin ya?Uyuya kalmışım."

"Ya ben sana bir türlü abla demeyi öğretemedim.N'olucak sonumuz ?"

Gülümsedi.6
"Aramızdaki yaş farkı bir olduğuna göre buna gerek yok,Toprakcığım.Ama bundan daha önemli bir konumuz var."

"Neymiş?"

"Ben artık dayanamayacağım.Senin böyle sabah-akşam garsonluk yapmanla,benim kaçakcılık yapmamla yürümüyor.Yeni bir şeyler bulmamız lazım."

Söylediği lafla yüregime hançer saplanmış gibi hissettim.O garsonum zannediyordu.Ama ben garson değildim,keşke garsonlar kadar namuslu,temiz olsaydım.Neydim ben,kimdim?N'apıyordum?

-OLAY AKIŞI IKI VE UCUNCU BOLUMLERDE ANLASILACAKTIR VE BAYAA UZUN YAZMAYI DUSUNUYORUM-

Biliyorum biraz kısa oldu ve saçma biryerde bitirdim.Devam ettirsem baya uzun olucakti.Ve benim cok uykum var.Oylarınızi ve yorumlarinizi eksik etmeyin,olmayan okuyucularim. :Dd