Ilık geçen yaz ayları insanın ruhunu okşuyordu. Rengin hışımla koltuğa oturdu ve masum bakışlarını bana yolladı.
"Bana hiç öyle bakma rengin."
"Ya ama... Kızım sen ne inatçı keçi çıktın ya ? "
"Tek başına gitsene sen. Ben sizin yanınızda saf saf dolaşamam."
"Annem tek başıma gitmeme izin veriyordu sanki. Hem zaten Tolganın kuzenide geliyor. Saf saf dolaşmazsın sende."
"Of... İyi tamam."
Rengin kollarını bana sararak gülümsedi.
"Canım arkadaşım benim."
Bu kızla uğraşmak gerçekten çok zor.
********
"Seni çok özlemişim Tolga."
"Bende... Bende seni özlemişim rengin."
"Bittimi artık sarılmanız?" diye sordum dayanamayarak."
"Of Buğlem bari burada gösterme asık suratını."
"Sensin o asık suratlı Tolga."
"Ya tamam kavga etmeyin. Benim Tolgayla hasret gidermem gerekir. Sizde burada takılın."
Diyerek Tolgayıda alıp uzaklaştı.
Tolganın kuzeni elini tanışmak için bana uzattı.
"Merhaba. Ben Poyraz."
Gülümseyerek elini sıktım.
"Bende Buğlem. Tanıştığıma memnun oldum."
"Bende memnun oldum."
İşaret parmağıyla bankı göstererek
"oturalım'mı ? "
Bende başımı sallıyarak oturdum.
"Tolga seni buraya getirmek için ikna etmeye çalıştımı ? "
"Evet. Renginin arkadaşıda geliyor. Kız yalnız kalmasın dedi. Bende senin için kabul ettim."
Buraya benim içinmi gelmişti. Yanaklarım pempeleşerek ısındı.
"Tolgayla anlaşmak zordur. Sana zor geliyormu ? "
" hayır. Yani alıştığım için artık zor gelmiyor."
" Hadi ya. Bana her fırsatta laf sokmaya çalışıyorda."
"Öyledir o. Kafana takma."
"Takmıyorum zaten benim kafama taktığım daha önemli şeyler var." dedim hüzün çıkmış sesimle.
"Anlatmak istermisin ? "
"Hayır. Hiç kimseye anlatmak istemiyorum."
"Peki, ama kafana taktığın derdini pek önemseme sonuçta nasıl olsa her şey zamanla geçer."
Doğrumuydu ? Her şey geçermiydi ? Beni takmayan, beni istemeyen birileri için ben niye üzülecekmişim'ki ?
Göz yaşlarım benden habersiz akmaya başlamıştı.
"Ağlıyormusun sen ? "
"Hayır. Nereden çıkartıyorsun ? Ağlamıyorum ben. "
"Kendini kandırma ne oldu, niye ağlıyorsun ? "
"Be-ben ağlamak istemiyorum." boğuk ve kısık çıkmış sesimle...
"Ağlama o zaman."
"O kadar kolay olmuyor işte ."
"İşte bu yüzden ağla. Ağlaki içinde birikmesin acılar. Hayatın kolay olmaması gerekiyor. Ve iyikide kolay değil, çünkü kolay olsaydı, acıların tadını alamazdık."
