gönülden düşenler

1.bölüm Tuhaf Ama Bıkmadım

"Bıkmadın mı hergün beni burda beklemekten ?" diye sordum mavi gözlerim ,onun yeşil gözlerine teslim olurken .

"Tuhaf ama bıkmadım ." diyerek saplantı haline getirdiğim, sürekli bakmak istediğim gözlerini çekti üzerimden.

Daha sonra ikimizde karşısında oturduğumuz denize bakıp, gelen geçenleri izledik. O sigara yakıp içine çekerken ben dikkatle onu izlemeye başladım.
Belirgin elmacık kemikleri, açık renk yeşil gözleri, esmer teni ile tüm kızların dikkatini çeken birisiydi utku. Saçları kahverengi olmasına rağmen güneş değdiğinde rengi açılıyordu.

Ben ise uzun , gri rengindeki saçlarım ve mavi gözlerim ile utku kadar olmasada dikkat çekiyordum. Yanımda utkudan başka kimse yoktu, başka birisine yerde yoktu zaten. Zorlada olsa bir tek onu almıştım hayatıma.
Aniden kafasını bana çevirince utandım sanki? Kafamı çevirmek yerine kilitlendiğim için yeşil gözlerine bakmaya devam etmiştim. Gülümsedi benim bu halime. Kim olsa gülerdi zaten..

"utanma! " diyerek yüzümü ellerinin arasına alıp gülümsedi. Böyle yapınca bende gülerdim, kim baksa o gülümseyen bir çift yeşil göze oda gülümserdi.

İki saat denizi izledikten sonra" dikkat et " diyerek yanımdan gitmişti.
Ben biraz daha kalıp temiz havayı içime çekmeyi tercih etmiştim.

Birtek onun fark ettiği görünmez, buzdan duvarlarım vardı benim. Kimsenin yıllardır görmediği gerçek Umay 'ı o ilk görüşte görmüştü.

Eve geldiğimde babam yine anneme bağırıyor, annem susmak yerine ortalığı daha da karıştırıyordu. Bu onların her zamanki hali olduğu için hiçbir şey yapmadan direk odama çıktım. Çünkü ne zaman ayırmaya yeltensem ikisi birden bana bağırıyorlardı.
Daha ilk basamağı atmıştım ki babamın ağzından çıkan kelime beni olduğum yere çivilemişti.

"boşanma davası açtım. " ağır adımlar ile arkamı dönüp babamın ifadesiz yüzüne baktım. Annem bu defa susmuştu, merdivenin yanındaki vazoya çarpan elim yüzünden büyük bir gürültü koptu evde. Bütün gözler bana dönerken ben sadece kırılan vazoya bakıyordum.

" Umay " babam yanıma gelmek için adımını attığında ona durması için elimi kaldırıp odama çıktım.

Babam ve annemin sürekli olan kavgaları ;babamın evden gitmesi ve annemin söylenerek susması ile son buluyordu ama bu defa yolun sonuydu. Babam o iğrenç kelimeyi söylerken yüzündeki ciddi ifade bunun yalan olma ihtimalini siliyordu.