Ne çok çınlardı kulağım,
Çok anılırdım demek ki.
Susmazdı telefonum,
Sevilirdim belli ki...
İçten olmazdı gülüşlerim ama,
En azından güldüren dostlarım vardı.
Hayatıma renk katan,
İlham kaynağın olan bir de sevdiğim..
Zaman, aldı her şeyimi
Dostumu, sevdiğimi..
Hayatıma değer katan
İki şeyi..
Duramam daha buralarda
Çıkmalıyım yola.
Kaybolmak korkusu yok içimde
Zaten kaybolmuşken kendi içimde...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Garip İnsancık
PoetryNazım Hikmet'in Piraye'si vardır. Özdemir Asaf'ın da Lavinia'sı Bu sayfalarda benim yazdıklarımdan ziyade siz ne bulmak istiyorsanız ''O''nu bulacaksınız. Ben kalemimin yettiği kadar size ''sizi'' anlattım... ...
