เปลี่ยนชื่อจาก'อตอม'เป็น 'คริส'
'กมนณ์' เป็น เมฆี
'แฟนซี' เป็น ซี
ขออภัยอย่างสูงที่ข้าน้อยอุกอาจ
กะทันหันเพราะข้าน้อยลองมาอ่าน
ดูแล้วเหมือนมันจะไม่ค่อยสนุกเท่า
ไหร่.ขอต่อจ้าขอโทษที่หายไปนานนะคะ....>0
……………………………………………………………………………………
"นายคิดจะทำอะไร"
เสียงหวานเอ่ยเสียงเข้มเมื่อร่างสูง
ที่วันนี้เอาแต่เกอะเธอแจซะจนตังเมยังอาย"กับข้าวหอมจัง" แม้ว่าจะพูดออกไปอย่างนั้นแต่ริมฝีปากก็ยังดูดเม้มตามซอกคอขาว
ของร่างเล็กที่กำลังยืนหันหลังให้
ตรงหน้าคือผักรวมทั้งเครื่องปรุงรส
อีกหลายอย่าง"นาย หัดเป็นคนสองจิตสองใจตั้งแต่เมื่อ
ไหร่" ร่างเล็กหันกลับมามองคนตัวสูงที่กำลังซุกจมูกโด่งรั้นที่ลำคอ
ก่อนจะจับใบหน้าหล่อคมให้มาสบตา "ไปนั่งที่โต๊ะ"เธอว่าพร้อมกับชี้ไปที่โต๊ะในครัว
ด้วยสายตาบังคับและก็คง......."ก็ได้ครับ" ได้รับความพอใจ
ในเมื่อคนอย่างคริสตัลใช้ไม้อ่อน
ด้วยเห็นจะยาก"อื่มก็อร่อยนะ"คริสตัลว่าพลางตัก
ยำรวมมิตรตรงหน้าเข้าปากอีก
หลายคำ"ฉันมีอะไรจะถาม" ร่างบางเงยหน้าจากอาหารตรงหน้า
แล้วเอ่ยถามคนที่มองอยู่ก่อนแล้ว"เดียวนะนี่ฉันต้องเข้าโหมดซีเรียส"
คนที่อารมณ์ดีพูดอย่างกวนๆ"พูดมาสิฉันรออยู่" และพอเห็นว่าคนตัวเล็กคงจะไม่เล่นด้วยก็รีบรวบช้อนในมือแทบจะทันที
"นายจะมาขอฉันตอนไหน" อึ้งคริส
ที่กำลังยิ้มอยูกลายเป็นหุบยิ้มทันที"ทำไมถามแบบนั้น"คิ้วเข้มขมวดตึ้ง
"ก็เมื่อคืนฉันกับนายเรามีอะไรกัน
แล้วไม่ได้ป้องกัน""ฉันคิดว่านั่นคงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่จะแต่งแต่ทำไมต้องเร็วขนาดนั้น"
ใช่เค้าสงสัยถ้าเรื่องนี้ไม่ขอเค้าก็จะทำอยู่แล้ว"แล้วถ้าเกิดฉันท้องขึ้นมานายจะทำยังไง" "ท้อง?"ร่างสูงทวนคำเบาๆ
พลางครุ่นคิดแต่หน้าตาของร่างสูงกลับทำให้คนที่รอคำตอบตัดเพ้อ."ฉันว่าเราอย่า
พึ่งพูดถึงเรื่องนั้นดีกว่า"เพราะเค้าก็อยากจะมีแต่ไม่ใช่ตอนนี้มันคงจะเร็วไปหน่อยไหนจะเรื่องงานเรื่องที่เรายังไม่แต่งกันทำให้
เค้ากังวนใช่ว่าจะสุภาพบุรุษอะไร
แต่คนรักก็ต้องมาก่อนเสมอ
และนี่อาจจะคือจุดเริ่มต้นเล็กๆที่มาของการเข้าใจผิด
"งั้นฉันขอกลับบ้านนะ" เพล้ง
"ทำไม"ร่างสูงวางช้อนเสียงดังถามเสียง
หวนอย่างไม่พอใจอะไรทำให้เธอ
คิดจะไปจะมาแบบนี้กันทั้งๆที่พึ่ง
คุยเรื่องงานแต่งแต่กลับมาฉิ่งกันแบบนี้อันนี้เค้าก็พอจะรู้ว่าเธอไม่พอใจเรื่องลูกที่พูด
ออกมาแต่ก็ใช่ว่าเค้าจะไม่อยากมีแค่ยังไม่พร้อม เค้ากะว่าจะรอให้เข้าที่เข้าทางมากกว่านี้แล้วค่อยสร้างครอบครัว
เค้าเชื่อว่ายังไงซะเตรียมความพร้อมก่อนนั่นแหละดีที่สุดมีแต่เธอเท่านั้นที่จะเข้าใจในความพยายามของ
เค้าหรือปล่าวแค่คำพูดเธอก็ยังเป็นมากขนาดนี้แล้วท่าหากบอกกับเธอว่าไม่พร้อมเธอจะไม่
หนีเค้าหายเข้ากรีบเมฆเลยหรือไง
ความรู้สึกของเค้าชัดเจนว่าเป็นยัง
ไงรู้สึกแบบไหนความคิดบางอย่างผุดขึ้นมาในหัว
ย้ำเตือนว่าถ้าเค้าไม่พูดกับเธอตอนนี้มันอาจจะต้องเก็บไว้คนเดียวอีกนาน
แต่เค้าก็เลือกที่จะเงียบเถียงกับเธอไปก็รั้นแต่จะผิดกันไม่รู้จบ....................................................................เฮ้อ...เอาใจช่วยอีเฮียคริสด้วยนะคะตอนต่อไปคงต้องหนีค่ะหนีอย่าง
เดียว^_^
[ปล.เค้าจะเอาอิ๊ซีหนีอีเฮีย
คริสแล้วน๊าาาา*-*]
เอาแบบสี่ปีไปเลยเนอะแล้วค่อยเอา
คริสน้อยมาฝากกัน *0*
เม้นบอกได้เค้าตามใจคนอ่าน.คิคิ

YOU ARE READING
ล่าสวาท
Romanceโอ้ะเธอนี่ยังไงสั่งอะไรก็ไม่ฟัง.........แล้วนายเป็นใครสั่งฉันทำมัย.-_- ..................................................................{มิตรภาพน้อย}