Het enige wat ik kon doen was Mevrouw Wellice aanstaren alsof ze plots twee hoofden had.
Haar lippen plooiden tot een klein glimlachje.
'Mijn zoon heeft een hartprobleem waardoor hij geen inspanningen mag doen. Bij het minste van inspanning dat hij doet gaat er iets mis in zijn hart omdat het sneller moet kloppen, en dan loopt het niet goed af voor mijn jongen.'
Mijn ogen werden groot.
Jonathan was weken aan een stuk naar de vierde verdieping van een gebouw geklommen, via een trap.
Voor mij.
Dus, als zijn hart nu definitief zou ophouden met kloppen, dan was het mijn schuld dat dat gebeurde.
Er welde paniek op in mijn borstkas.
Het drukte op mijn borstkas en benam me de adem.
Het begon te lijken alsof ik een gigantische paniekaanval kreeg.
'Rustig meisje, haal diep adem.' Zei een vrouwenstem.
Ik luisterde naar het advies, haalde diep adem en kwam weer enigszins tot rust.
'Het spijt me, mevrouw.' Verontschuldigde ik me.
'Waarvoor, meisje?' Vroeg ze een beetje verward.
'Dat ik uw zoon dit heb aangedaan.'
JE LEEST
Behalve wij
Short Story'Hallo.' 'Hey. Hoe gaat het?' 'Goed, nu jij eindelijk hebt geantwoord.' Zo begon hun gesprek, op de deur van de eerste wc, helemaal boven in het schoolgebouw. ~*~ Prachtige cover gemaakt door Chris_Schum. <3
