Chapter 1

452 19 3
                                    

ตอนเด็กๆฉันเคยสงสัยว่าทำไมคนเราถึงอยากตายกัน  พอเมื่อโตขึ้นฉันก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมคนเราถึงต้องเกิดมา ... ฉันเองเป็นคนที่ไม่เคยกลัวความตาย ฉันอยากจะลองสัมผัสกับความตายมากสะเหลือเกินว่ารสชาติของมันเป็นอย่างไร 

"ซูซาน ตื่นได้แล้วลูก" 
เสียงคุณป้าดาโกตาดังขึ้นจากชั้นล่างของบ้าน  ทำให้หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงอันแสนนุ่มตื่นจากภวังค์

"เห้ย วันนี้มีสัมภาษณ์งานนี่นา สายแล้วๆ"
ซูซาน่ารีบนำร่างตัวออกจากเตียงแล้วรีบไปอาบน้ำทันที

ซูซาน่าสาวน้อยวัย 20 ปี ได้อาศัยอยู่กับป้าดาโกตาของเธอเพียงสองคนในลอนดอน เนื่องจากพ่อและแม่ของเธอได้รับประสบอุบัติเหตุทางเครื่องบินเมื่อ 4 ปีที่แล้ว ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่เซนประกาศตัวออกจากวง
ตอนนี้ซูซาน่ากำลังศึกษาอยู่ทึ่มหาวิทยาลัยแคมบริจด์ ซึ่งอีกไม่กี่สัปดาห์เธอก็จะสำเร็จการศึกษา

"ซูซานนน เร็วหน่อยสิลูก จะสายแล้วนะ" เสียงของป้าดาโกตาเอ็ดขึ้นอีกครั้ง

"ค่ะๆๆ หนูกำลังจะไป"

"ป้าเรียกแท็กซี่ให้แล้วนะ"
ซูซานรีบหอบกระเป๋าเอกสารของเธอออกจากบ้านพร้อมคาบขนมปังปิ้งแผ่นนึงในปากของเธอ

สายแน่ๆ ทำไมฉันตื่นสายแบบนี้เนี่ย วันนี้ถูกนัดสัมภาษณ์ก็จะผิดนัดแล้วเหรอ ... ซูซาน่าบ่นพึมพำมาตลอดจนรถแท็กซี่มาจอดเทียบท่าอยู่หน้าบริษัท Zquad Record™

"ในที่สุดฉันก็จะได้เจอกับเมนของฉันแล้วสินะ เหอะๆ"
ซูซานบ่นกับตัวเองระหว่างที่ลิฟท์กำลังเคลื่อนขึ้นไปยังชั้นเป้าหมายของเธอ 
ทันทีที่ประตูลิฟท์เปิดออก พนักงากลุ่มมหนึ่งก็เดินออกมาต้อนรับด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

"สวัสดีค่ะ คุณซูซาน่า อินเนส ใช่ไหมคะ"
พนักงานคนหนึ่งเอ่ยปากทักขึ้น

"ใช่ค่ะ"
พนักงานพวกนี้รู้จักชื่อฉันได้ยังไง ฉันทำหน้างงนิดๆ

"งั้นเราไปกันเลยค่ะ คุณเซน มาลิค กำลังรอคุณอยู่"
เมื่อพนักงานพูดจบก็เดินนำหน้าซูซาน่าไปที่หน้าห้องทำงานแห่งหนึ่ง

"ฉันส่งคุณแค่นี้นะคะคุณซูซาน่า รบกวนเปิดประตูเข้าไปเลยค่ะ"

"อ้อ ขอบคุณมากๆค่ะที่มาส่ง"

"ไม่เป็นไรค่ะ ด้วยความยินดี"

ซูซาน่าพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อคลายความตื่นเต้นของตัวเอง ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้อง
ทันใดนั้นเองเสื้อสูทของซูซาน่าดันไปเกี่ยวกับกลอนประตูจึงทำเธอเสียหลักล้มลงไปที่พื้น
ขณะเดียวกันชายร่างสูงคนหนึ่งกำลังยืนหันหลังซีวิวอยู่ริมหน้าต่าง ...
เซน มาลิคตัวจริงหล่อและดูดีมีเสน่ห์มากเพียงแค่มองจากด้านหลัง ราวกับเทพบุตรที่จุติลงมาเกิดยังโลกมนุษย์

"อ้าว สวัสดีครับคุณอินเนส คุณไหวไหม"  เสียงเซนเรียกสติฉันกลับคืนมา เขาเดินมาพยุงร่างของฉันขึ้นจากพื้น

"ไม่ต้องพยุงค่ะ ฉันไหว" ฉันปฏิเสธ

"งั้นเชิญมาทางนี้ครับ" เซนผายมือนำไปที่ชุดโซฟารับแขก

"เราจะเริ่มสัมภาษณ์กันเลยไหมคะ"

"ยังก่อนครับ เดี๋ยวผมขอไปทำธุระส่วนตัวแป๊ปนึง"
ใบหน้าเซนแลดูซีดๆ ผิดกับตอนที่เขาจะเข้ามาช่วยพยุงฉันมากเลย
.

.

.

.

"เราคงเข้าใกล้กันไม่ได้แล้วล่ะ...ซูซาน่า อินเนส"

Adrenaline อมตะแห่งรัตติกาล #ZaynMalikWhere stories live. Discover now