Η καινούρια (2) /The new girl 2.

Part 1

Αυτη ειναι η συνεχεια του πρωτου βιβλιου μου ''Η καινούρια.'' Ευχομαι να αγαπησετε το δευτερο βιβλιο οσο αγαπησατε το πρωτο. Καλη αναγνωση.






''Παλι εδω κοιμηθηκες;''Την ρωταω με βαρια φωνη.


''Δεν φταιω εγω εσυ με πλακωσες με το χερι σου.''Το παιζει θυμωμενη και μου γυρναει την πλατη.Πηγαινω και κολλαω ακριβως απο πισω της.Κανω στην ακρη τα μαλλια της που αυτη την στιγμη μου ειναι εμποδια απο το να την φιλησω.

''Εισαι πολυ γκρινιαρα το ξες;''Γλειφω τον λοβο της αισθησιακα.Ενα μικρο βογκητο ακουγεται.



''Λουκ...''Γυρναει για να με κοιταει.Λεει τοσο ωραιο το ονομα μου .Τοσο αργα που στεκομαι στα λογια της.


''Ναι;''


Ενωνει τα μετωπα μας.Και με αργες αισθησιακες κινησεις ανεβενει πανω μου.Την κραταω γερα απο την λεπτη καμπυλωτη της μεση.


''Σε θελω.''Λεει παιχνιδιαρικα και κουναει την μυτη της εναντια στην δικια μου.



''Εγω σε θελω πιο πολυ , πιστεψε με.''Φιλαω την ακρη των χειλιων της.Ξερω οτι την εκνευριζει αυτο γιατι λεει οτι δεν ειναι καν φιλι.Ειναι μισο φιλι λεει.


''Γκρρ.. μην το κανεις αυτο.''Δαγκωνει το κατω χειλος μου και σκαει ενα χαμογελο.


''Οτι πει το μωρο μου.''Την φιλαω γλυκα στο κουτελο.Στηριζεται πανω στο σωμα μου.Βγαζει απο το χερι της ενα μαυρο κοκαλακι και πιανει σε εναν ατιμελιτο κοτσο τα καστανα μαλλια της.



''Με ενοχλουσαν.''Σηκωνει το φρυδι της.


''Απο ποτε συνηθισες και σηκωνεις το φρυδι σου;''Την ρωταω.Γιατι τωρα τελευετα το κανει ολη την ωρα.


''Απο τοτε που ειμαστε μαζι...''Ανασηκωνει τους ωμους της.Ακουγεται δυνατα η κοιλια της που γουργουριζει.Τα μαγουλα της παιρνουν φωτια οπως παντα.



''Καποια πειναει εδω περα.''φωναζω και με μια κινηση την παιρνω στην αγκαλια μου σε στυλ νυφης.


Κουναει το κεφαλι της αρνητικα αλλα δεν μπορει να κρατησει το γελιο της.Πλησιαζω υπουλα τα δαχτυλα στον μοιρο της και μολις την ακουμπαω τιναζεται καi γελαει δυνατα.



''Θα σε γαργαλισω αφου δεν πεινας.''Σηωκων και εγω επιτιδες το φρυδι μου.


''Οχι οχι πειναω ''Παει να φυγει απο το σφιχτο κρατημα μου.Την τραβαω ξανα πανω μου και την φιλαω δυνατα στα χειλι.Ανοιγει τα ματια της μετα το δυνατο φιλι μας.Ειναι πρασινα οπως παντα.Τα χειλια της εχουν παρει εκεινο το απαλο ροζ και εχουν πριστει ελαχιστα.Τα μαλλια της ανακατα και εχει εκεινο το βλεμμα που με παρακαλαει να την ξαναφιλησω.



Πλησιαζω παλι το κεφαλι μου στο δικο της.Τριβω λιγο την μυτη μου στην δικη της και ακουμπαω ελαχιστα τα χειλι μου.Το κανω για να την βασανισω.Τραβαει το κεφαλι μου δυνατα στα χειλι της.Οι γλωσσες μας παιζουν ενα μοναδικο παιχνιδι.Αυτη την φορα αυτη με κραταει σταθερα και καθοδηγει το φιλι.Αισθανομαι την στυση μου. Απομακρυνομαι βιαστικά γιατι δεν ξέρω πως θα κρατηθω και δεν θα της ορμήξω.



''Τι εγινε;''Ρωταει με ενα κλαψουρισμα.


Δειχνω κατω στην γκρι φορμα μου.Κοιταει δειλα και μολις καταλαβαινει τι εγινε κοκκινιζει.Δαγκωνω την μυτη της και την ξανακραταω δυνατα.Σκωνομαι απο το κρεβατι εχοντας την στην αγκαλια μου.Την κατεβαζω προσεκτικα απο τις σκαλες.Κραταει σφιχτα το σβερκο μου και εχει χωσει το κεφαλι της στον λαιμο μου.Μπαινω στην κουζινα και την αφηνω προσεκτικα πανω στον παγκο της κουζινας.


''Θα φτιαξω τηγανιτες με φιστικοβουτηρο τι λες;''Της λεω σαν επαγγελματιας και γελαει.


''Θα φτιαξουμε θες να πεις.''Με διορθωνει.


''Καλα μπορεις να γινει η μικρη ΜΟΥ βοηθος.''Της λεω και μου βγαζει παιδικα την γλωσσα της εξω.


''Ενταξει Σεφ.''Κανει σαν στρατιωτακι.Ανοιγει το συρταρι και βγαζει δυο ποδιες.Την κοιταω σαν να ειναι καμια τρελη.


''Μπορει να λερωθουμε.''Απανταει στις σκεψεις μου.Ανοιγει την κοκκινη ποδια .Ερχεται απο πισω μου και την περναει πανω απο το κεφαλι μου.Παιρνει τα ακρα που δενουν την ποδια και τα δενει αργα πισω στην πλατη μου.Αφηνει ενα φιλο στον σβερκο μου και ερχεται ξανα διπλα μου βαζοντας την δικης της ποδια.


''Τωρα που με εντυσες , φερε το αλευρι ...που ειναι στο πανω ραφι δεξια και την μαγια.''Ανοιγω το ματι της κουζινας και βαζω πανω ενα τηγανακι.Κανει μυτες για να φτασει το ψηλο ραφι.Αν και εχει καλο υψος. Την βλεπω να βασανιζεται να πιασει το αλευρι με τα δαχτυλα της.Βαζω τα χερια μου στο στομα για να μην γελασω.Βγαζει ηχους σαν να ζοριζεται.Πηδαει αδεξια και πιανει το αλευρι.Μονο που στην προσγειωσει αφηνει την συσκευασια του αλευριου και πεφτει πανω της.Μενει ακινητη και εχει μια εκφραση που τα χειλια της σχηματιζουνε ενα ''Ο'' .Σκαω στα γελια.Πηγαινω περα δωθε ακουμπωντας ολα τα επιπλα.Βασικα δεν τα ακουμπαω πεφτω πανω τους απο το γελιο.



''Εισαι σοβαρος γελας;''Μου φωναζει και εγω δεν μπορω να σταματησω να γελαω.Οσο την βλεπω ασπρη απο πανω μεχρι κατω.Συνεχιζω να γελαω μονος .Βαζει τα χερια της στο στηθος της και με κοιταει θυμωμενα.


''Καλα αγριογατα ,ηρεμησε''Την πλησιαζω και την πιανω προσεχτικα.Κραταω τους καρπους της για να μην φυγει.Την πλησιαζω και γλειφω το προσωπο της το οποιο ειναι γεματο αλευρια.Χαλαρωνει την σταση της.


''Λεω να σε καθαρισουμε.''Λεω πονηρα και γελαει πνιχτα.


''Οτι πει ο Σεφ.''Ανεβαινει πανω μου βαζωντας τα ποδια της γυρω απο την μεση της.



''Εχω και εδω...''Δειχνει το στερνο της.Σκυβω το κεφαλι μου και ακουμπαω την γλωσσα μου στο δερμα της.Κατεβαινω ολο και πιο κατω φτανωντας στο αλευρωμενο της στηθος.Γλειφω αισθησιακα το δερμα της και ακουω την καρδια της να σφυροκοπειο.Ειναι τοσο υπεροχη....





''ΡΕ ΛΟΥΚ ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΣ;'Η Νενα κουναει τα χερια της μπροστα στο προσωπο μου για να της δωσω σημασια.Ολα ηταν μια ΑΝΑΜΝΗΣΗ..


''Ναι τι θελεις;''Ρωταω νευριασμενος.


''Θελω να μου ξεκουμπωσεις λιγο το φορεμα γιατι κολλησε.''Λεει ναζιαρικα και γυρναει την πλατη της.


Κοιταω την πλατη της.''Δεν μπορω.''Λεω σε αυτην και στον ευατο μου.Δεν μου βγαινει.Σκευτομαι την Βανα.Ανοιγω την πορτα του δωματιου της και βγαινω.Παιρνω μια ανασα και μετραω γρηγορα εως το 10.Η Βανα δεν σκευτηκε εμενα και εκανε οτι εκανε με τον Μπραιαν. Εγω γιατι κολωνω;'Επειδη εισαι ερωτευμενος μαζι της;'Λεει η φωνη μεσα μου.Δεν την ακουω.Την σβηνω και ξαναμπαινω στο δωματιο της Νενας.Με κοιταει τρομαγμενη.Την τραβαω απο την μεση ,σηκωνω το φορεμα της και την πηγαινω αντιθετα στην συρταριερα.Μπαινω μεσα της βιαια.Καθε ισχωρυση και βλεπω μπροστα μου το προσωπο της.Μπαινω μεσα της ακομα πιο δυνατα προσπαθωντας να την διωξω απο το μυαλο μου.



''Λουκ χαλαρωσε λιγο.''Λεει η Νενα μεσα απο τα βογκητα της.''Συγνωμη.''Την αφηνω αποτομα.Ανεβαζω το μποξερακι μου και φευγω απο το δωματιο της χωρις να πω κουβεντα....Γαμωτο σου Βανα...