Yeni bir hayat

2.Bölüm

-Giyicek hiç bir şeyim yok.
Evet tahmin ettiğiniz gibi ergenlik tiribine girmiş durumdayım.Ama işin tuhaf yanı tiribi kendime atmam.ne ironi ama.Yarım saat daha dolabın önünde bekledikten sonra bir kıyafet seçebildim.İlk olarak güzel bir duş aldım saçımı ve makyajımı Yaptım. Çıkmamıza 20 dk kala elbisemi giydim ve aşağı kata indim ve aynı anda bir ıslık sesi duyuldu.
Atakan:prenses harika olmuşsun
Zeynep:teşekkürler dede çok yaşıkıklı olmuşsun.
Dedim bu arada Atakan bana kolunu uzakttı bende koluna girdim ve arabaya doğru yol aldık.Arabaya bindiğimizde aklıma gelen ilk şey annem oldu.O olsaydı beraber giderdik sonunda üçümüzde sarhoş olup çıkardık ordan.Liseyi kazandığımızda böyle olmuştu, 16 yaşımıza girdiğimiz günde,Annemin son doğum gününde.Gözlerim doldu aynı Atakan'a olduğu gibi oda aynı şeyleri düşünüyordu demek ki.Yol boyunca ikimizde konuşmadık sadece annemizi düşündük.Bara vardığımızda kendimizi topladık ve aşağı indik.Atakan anahtarı valiye verdi ve kol kola içeri girdik.etrafa göz attık bir locada onları otururken gördük ve Yanlarına gittik.Merhaba faslından sonra herkes konuşmaya daldı.Bizde Merve,Cansu ve Yağmurla konuşuyorduk.Onlarda bizim okuldalarmış.Bu arada Atakanların konuşmalarını kulak misafiri oldum.
Kaan:Neden dönem ortasında okul değiştirdiniz
İşte bu büyük bir hata olmuştu.Atakan hızla yerinden kalktı ve dışarı çıktı.Bütün gözler bana döndü tabiki
Kaan:yanlış bir şey mi söyledim?
Zeynep:Buraya a annemiz öldüğü için geldik o yüzden tepki gösterdi.
Herkes bi anda sustu.Acır bir ifadeyle bakmaya başladılar.Akım o güne gitti

-GEÇMİŞ-
Atakanla evde oturmuş annemi bekliyorduk.Tam 3 saattir sonunda Dayanamayıp dışarı aramaya çıktık.Bir ara sokaktan geçerken annemin sesini duyduk.Ardından bir silah sesi Atakanla birbirimize baktık ardından hızla sese doğru koşmaya başladık.sokağa vardığımızda yerde bi ceset vardı.Hayır olamazdı dimi annem bizi bırakmış olamazdı.Cesetin yanına koştuk.Etrafta siren sesleri duyulmaya başladı.Koştuk sanki koşarken ceset sahada uzağa gidiyordu.Biz cesette vardığımızda sokağın başında polisler belirdi.Yere çöküp cesette baktık.İşte oydu o ceset benim annemdi.Ambulans geldi annemizi aldı.Atakan ve ben ise kaldırımda oturuyorduk ikimizde ölmüş gibiydik.

-GÜNÜMÜZ-
Hızlıca bu düşmelerden kurtuldum biraz daha düşünsem zaten şarıl şarıl ağlardım her halde.Etrafımdakiler göz gezdirdim.Hala susmuş yere bakıyordu hepsi.Atakanda gelmişti.Olayı toparlamalıyım diye düşündüm ve
Zeynep:Buraya oturmaya mı geldik ? Gençler hadi ayağa
Atakan:Aynen hadi
Herkes bize tik tik baktı ama onlar bu düşüncelerden uzaklaşmak istediğimizi anlamış olacaklar ki ortama ayak uydurdular.Alp ve Can içecek bir Şeyler almaya gittiler geri kalan erkekler konuşmaya devam ettiler.Bizde kızlarla piste çıktık.Güzelce dans ederken yanımıza bir kaç erkek yanaştı ve bizi sıkıştırmaya başladılar.Biz kaçmaya çalıştıkça daha çok üstümüze geliyorlardı.En sonunda biri beni kolumdan tutup boş bir koridora soktu.Bende tabiki bi işe yaramasada debelenmeye devam ettim.Başını boynuma gömdü.bende daha yüksek çığlıklar atmaya başladım ama bir işe yaramadı. Elleride yerinde durmuyordu.Engellemeye çalışıyordum ama pak başarılı Olduğum söylenemez.

En sonunda vaz geçtim demek kaderim buydu diye düşündüm ve Gözümden bir damla yaş aktı.Ben gerçekten birinin önünde ağlıcak mıydım ? 7 Yaşından beri kimsenin önünde ağlamayan ben ağlıcaktım.Annem görse hayat inanmazdı.Annem o böyle olsun istemezdi.O anda vücudum enerjiyle doldu.İlk olarak bir attım ardından tekrar debelenmeye başladım.Ardından adam yerdeydi üstünde de Mert vardı.Duvarda kendimi yere kaydırdım.Başımı dizlerimin arasına gömdüm ve hayatımı düşünmeye başladım.Bir göz yaşı düştü ardından milyonlarca göz Yaşında onu takip etti.Bu arada Mert beni fark etti.Hemen yanıma koşup bana sarıldı.
Mert:Kendini bırak ben burdayım
Mert'in sözlerini dinledim ve kendimi o koca karanlığa bıraktım