Hayatta Kaybetmek

Hayatın Anlamı?????

Hayatın anlamsız günlerinden biriydi.Ben koltuğumda oturuyordum. Elimdeki kahve korkudan bitmek üzereydi.Birden bir ses geldi. Bu bir çığlık sesiydi. Babam uyumuştu annem de mutfakta telefonla konuşuyordu. Yani dışarı çıkmak için bir bahane bulmama gerek kalmamıştı.Hızlıca dışarı çıktım ve çığlığın kimden geldiğini aramaya başladım. Apartmanın önünde yaralı ve üzgün bir çocuk gördüm. Elimden hiçbir şey gelmediği için gitmek zorunda kaldım. Ertesi gün çocuğu yanında bir tane adamla gördüm,şaşırdım. Çocuk dün ağlıyordu, bugün nasıl olur da bir adamın anında mutlu bir şekilde geziyor. ANLAMIYORUM!!!! İki gün sonra çocuk evinin önünde otururken aniden yanına geldim. İsmini ve o gün neden ağladığını sordum. Konuşmadı. Ağzından kerpetenle laf alıyordum sanki. Sadece "hoşçakal" diyerek oradan uzaklaştı. Ben de içimdeki karamsarlıkla eve döndüm.İçimde her zaman bir boşluk hissettiğim gibi bugün de hissederek uyumaya başladım.Annem ve babam yarın tatile gidecekti. Ben de evde tek başıma duracaktım rahat bir şekilde. Ama öncelikle çocuğun sorununu çözmem gerekiyordu. Sabah erkenden kalktım ailemi yolcu etmek için. Onlar ise bana sarılmadılar bile. Yüzsüzlüğün sınırı. Onlar gitti. Sonra eve hızlıca koştum ve bu konu hakkında teori üretmetye başladım. Planlamayı hazırladım ve uygulamaya başladım. Öncelikle çocuğun ismini öğrenmeliydim. Mahalledeki Nermin Teyze bana "Levent Gülbeyaz" dedi. Ve bende internette araştırmaya başladım. Aniden karşımda kısa bir bilgi belirdi. Ve bilgide şöyle yazıyordu; "Her insan mutluğu hak eder. Ama bu siteye girenler sadece ölümü hak eder" yazıyordu. Korkmuştum. Kalbimdeki korku vücudumu kaplamaya başlıyordu. Hemen bir çizgi film açtım ve onu izlemeye başladım. Korkutuğumda altıma yapmaktansa çizgi film izleyerek sakinleşirim daha iyi. Tekrar baktım. Bilginin altında bir site adı gördüm. İsmi; www.benim_bilgilerim.com. Hemen tıkladım ve gördüğüme inanamadım. Dayak resimleri ve videoları vardı. Bu işten vazgeçtim artık. Tam dışarı çıkacakken babam ve annem karşımda belirdi. "Bunların hepsi bir oyundu"dediler ve beni odama kilitlediler. Bir hafta orada aç kaldım en sonunda pencerenden dışarı çıktım ve bir ay Nermin Teyze'de kaldım. Kimse beni sormadığı için umursamadım. Ve rahat rahat yatakta uyudum.