"แคนดี้ แคนดี้มาหาแม่หน่อยลูก" เสียงของหญิงสาวเรียกบุตรสาวของตนดังมาจากครัว
"จ๋าาาาแม่" เด็กสาว(?)วัย18ปีขานรับมารดาของตนพร้อมกับวิ่งไปหา
"แคนดี้เอาขนมและผลไม้ไปให้คุณยายที่บ้านหน่อยนะจ้ะ แล้วอย่าคุยกับคนแปลกหน้าเป็นอันขาด" มารดายื่นตะกร้าที่เต็มไปด้วยขนมหวานและผลไม้ให้บุตรสาว
"แล้วส่วนของหนูล่ะ"เด็กสาวมองหน้ามารดาพร้อมทำท่างอนๆ
"ส่วนมากขนมที่ให้ไปฝากคุณยายแกก็กินจนหมดนี่เหลือแต่ผลไม้ไว้-_-" มารดามองบุตรสาวอย่างคาดคั้นโทษ
"ทำไมแม่ถึงรู้o_O"
"ไปๆเดี๋ยวมืดค่ำซะก่อน" ผู้เป็นมารดาหยิบเสื้อคลุมสีแดงสดไปสวมให้บุตรสาวก่อนกำชับว่า
"อย่าเถลไถลและอย่าคุยกับคนแปลกหน้าเข้าใจมั๊ย"
"จ้าา"เด็กสาวตอบรับคำสั่งของมาดาก่อนเดินออกจากบ้านไป
"แม่รักลูกนะ"
------------------***----------------
ล้าลาล้าลาล้าลาล้าลาล้า~~~ฉันฮัมเพลงด้วยเสียงอันไพเราะแต่ทำไมพวกนกกลับบินหนีไปล่ะฉันเดินไปตามทางเล็กที่ลัดจากหมู่บ้านไปยังป่าทุกขเวทนาชื่อน่ากลัวมากตอนไปครั้งแรกฉันคิดว่าจะเป็นป่าสยองขวัญที่ไหนได้กลับเจอแต่ป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้และสัตว์ป่าแค่ส่วนที่จะไปถึงแค่บ้านคุณยายเท่านั้นแหละนะเพราะฉันไม่กล้าเดินเข้าไปลึกกว่านั้นด้วยสิ-"-ฉันได้รับภารกิจคือไปส่งขนมบ้านคุณยายซึ่งอยู่ไกลมากกกมันอยู่กลางป่าอ่ะนะฉันเคยถามแม่ว่า'ทำไมคุณยายถึงไม่มาอยู่กับเราล่ะ' แล้วแม่ฉันตอบว่า'คุณยายกับคุณตาเจอกันที่กลางป่าแล้วทั้งสองก็ต่างตกหลุมรักกัน'ฉันอยากบอกว่ามันน้ำเน่ามากแต่ก็อิจฉาอยู่นิดๆล่ะนะที่ได้เจอคนที่รักเราทั้งใจอ่ะ เอาตามจริงฉันเดินมาไกลมากแล้วนะและตอนนี้หิวมากด้วยสิ-3-ว่าแล้วกินพายแอปเปิ้ลดีฟ่าาา
"สวบสวบ"เอ๊ะเสียงอะไรฉันรีบเคี้ยวขนมลงคออย่างเร็วพร้อมกับก้าวยาวๆเผื่อเป็นโจรขึ้นมาฉันจะทำไงดีเนี่ย
"หยุดอยู่ตรงนั้นนะอย่าขยับ!!!" จู่ๆก็มีชายหนุ่มโพล่ออกมาจากที่ใดก็ไม่รู้เขาคนนั้นมาพร้อมกับหอกในมือTwT
"ฉันไม่มีเงินหรอกนะอย่าทำอะไรฉันเลย"ฉันชูมือขึ้นอย่างหวั่นๆฮือฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองชายหนุ่มคนนั้นทำไมหล่อจังผิวผมสีดำสนิทดวงตาสีเขียว
''ฉึก!!"เขาขว้างหอกตรงมาที่ฉันเฉียดแขนไปนิดเดียวฉันหันหลังพบว่าหอกปักลงตรงหัวงูสีดำตัวใหญ่ที่ห่างจากฉันไปนิดเดียว
''ขอบคุณนะที่ช่วยชีวิตฉันไว้"ฉันหันไปกล่าวพร้อมกับส่งยิ้มทว่าชายหนุ่มคนนั้นไปไหนแล้วล่ะกลับกันมีหมาป่าตัวใหญ่มาอยู่ตรงนั้นแทน
''โฮ่ง"มันเห่าพร้อมกับวิ่งตรงมาทางฉันอย่างรวดเร็วฮื่อก้าวขาไม่ออกกลัว😭😢
''ตุ้บ"หลังจากนั้นฉันก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย
YOU ARE READING
แคนดี้วูฟรักวุ่นวายของนายหมาป่า
Werewolfลาล้าลาล้าาา~~~~ฉันฮัมเพลงไปตามทางแม้แต่นกตัวน้อยก็ยังร้องตามฉันเลย-.,-เอาตามความจริงนกตัวน้อยเหล่านั้นได้ยินเสียงฉันต่างพากัน สามัคคีบินหนีไปเลย คุณแม่ให้ฉันเอาขนมไปเยี่ยมคุณยายซึ่งอยู่กระท่อมกลาง ป่าอีกนะสิTuTอยากจิครายยยจากบ้านฉันถึงบ้านคุณยายก็...
