Ne yapacağımı bilemez bir şekilde Ömerin gidişini izlerken kolumda korkunç bir acı hissettim . Ve kendimi tahta evin içinde buldum . Öyle sert çekmistiki beni yere savrulmuştum . Hemen kendimi toparlayıp kapıya yöneldim . Yine kolumdan tutarak canının yanmasını istemiyorsan bunu deneme bile dedi ve beni içerdeki eski divanın üzerine savurdu . Bu evin içi de en az onun kadar iğrenç ve korkutucuydu . Simdi gercekten ne yapacağımı bilmiyordum . Gözyaslarım akmıyordu , kelimeler bogazımda düğümlenmisti , sadece göğsümde müthiş bir yanma hissediyordum.Buraya gelirken hissettğim duygular yerini sadece korku ve pismanlığa terkedip gitti .Kaçışım yoktu artık . Kaderime razı olacaktım.Sonra boğazımda bir el hissttim . Beni yakalarımdan tutup sertçe yukarı kaldırdı . Direnemiyordum . Kendimi ona teslim ettim . Gözlerimi kapatıp sadece annemi düşündüm . Allahım ne olur bu olanları anneme gösteme dedim . Hem o çok üzülür hem eger bigün kavusursak utanırım bakamam yüzüne . Zaten bunlar başıma yetim oldugum gelmisti .Bana sahip çıkacak , bir gözyasıma dünyayı yakacak olan babam ve küçükken düştüğümde kanayan dizlerimi silerken merhametini gözlerinden okuduğum annem benden çok uzaklardaydı . Kanayan dizlerimi silebilmisti ama kanayan yüreğimi silemeyecekti nur yüzlü annem ...
