Bu sabah dünün şovundan daha geç uyandım ki İrem daha hala uyuyordu ben yine erken uyanmışım her neyse bu gün pek dışarıya çıkcek gibi gözükmüyordum her neyse masayı hazırladım ve duşa girdim çıktığında İrem tıkınıyodu
"Kızım yaa sana bişeymi oldu böyle bi şık kahvaltılarda falan"
"Kes İrem buldunda buluyon heee"
"Tamam tamam sen oturmuyonmu"
"Giyindikten sonra yerim ben"
Dedim ve odama gittim tam perdemi açarken pencere kapının önüne baktığı için kapının önünde Ardayı gördüm aman tanrım tabi direk kapıya ilerliycektim ki bornozumun hala üzerimde olduğunu farkettim ve bu halde kapıya çıkamazdım direk üzerini giyindim ve onlara gitmeye karar verdim giyindim ettim falan artık hazırdım kapıdan çıktığımda onların kapısının açık olduğunu gördüm kapıya bir Kere nazıkçe vurdum ve içeriye girdim tam kapıyı açıyordumki adımın da geçtiği bir sohbetin kulak misafiri oldu Ardayla Koray dün geceyi konuşuyordu
"Olum ne konuştunu akşam"
"Lan bizim kız bide benden sonra Yalçınla iki üçkere çıkmış ya"
"Ohaa ciddimisin lan"
"Valla duyunca varya nasıl fenalaştım"
"Hadi lan ordan sanki sen ondan ayrıldıktan sonra sanki arkasından çok üzüldün bile bile onun adını anmadın ya lan hep ayşeyle güzel eskilere gittiniz"
"Orası doğru ama Ayşede beni seviyormuş gibi davranmıyomuydu"
"Aynen bide tek senle sıkıfıkıydı olum sevmeyesdi sizin ayrılma sebebinin olmazdı zaten"
"E yanı orasıda var"
Ben bunları duyduktan sonra şoka girdim ama bizim ayrılma sebebimiz Ayşe değilki benim o akşamdan sonra beynim allak bullak oldu ben onlara hiç çaktırmadan çıkıyodum ki telefonum çaldı tabi telefonumun çalmasıyla birlikte ikisinin de bana döndüğünü hissettiğimde hemen evi terk ettim direk odama fırladım arayan kimdi hiç düşünmeden telefonu kapattım tam depresondayken tekrar çaldı tabi ben ani bir tepkiyle telefonu tekrar kapattım tam yastığa yapıştım ki lanet olası telefon tekrar çaldı kim olduğuna bakmadan açtı telefonu
"Aloooo yaa ne vaarr"
"Sakin ol"
"Sen kimsiiinn"
"Ben Ömer"
"Yüzsüz naramı nerden buldun ne yüzle arıyosun"
"Ne kızım bu atar"
"Sananeee"
"Tamam seninle konuşmam lazım"
"Ne konuşması lan hala ne yüzle konuşma istiyon"
"Çok önemli zaten onca olandan sonra seninle tekrar konuşacağımı zannetmezdim"
"Neymiş bu önemli şey"
"Hala aynısın hee telefonda olmaz"
"Allah Allah başka nerde olcek"
"Şu sizin ordaki yan tarafdaki kafeye in"
"Hemenmii"
"Önemli dediğimi hatırlıyorum"
"İyi bee gelirim beş dakikaya"
Dedim ve telefonu kapattım off Allahım şimdi bidr bununla uğraş off çok iş yaa her neyse ben biraz soluk aldım ve kapıya çıktım kapıyı açar açmaz Arda karşıma çıktı ben onu hiç takmadan asansöre doğru ilerledim sonra kolumda bir acı hissettim
"Bırak kolumuu"
"Yaa çok özür dilerim"
"Hahahaha valla hiç güleceğim yoktu acelem var bırak kolumu"
"Hayır konuşalım"
"Anlamadın heralde ACELEM VAR dediiim"dedim ve kolumu sertce çekerek asansöre bindim tabi ne beklersin o da merdivenlerden inmiş ben bunu kapıdan kafeye doğru ilerlerken farkettim benim kafeye girmemle onun kapıdan çıkması bir oldu kafeye doğru ilerledi ve ben ömerle konuşmaya başlamıştım tam konuya giriyoduk ki Ömer Ardayı gördü "vaaayyy"
Olum şununla muhattam olma diyesim vardı ki bunlar tokalaşmışlardı bile
"Nasılsın"
Arda bana bakarark
"İyi aynı üniversiteye gidiyoz ordan eve aynı şeyler"
Ordan aslında Ayşeyle buluşasın varda neysee
"Ömer söylemiyceksen gidicem"
"Dur biraz beee"dedi bana ben masum amsum masada onların ne konuştuklarını dinledim tabi Arda bu duruma çok sinirlendi hangi duruma diye soracak olursanız benim Ömer ile buluşmama her neyse ben hala dinliyorum
"Ee sendemi bu üniversiteyi kazandın"
"Evet korayla ikimizde burdayız"
"Hmm iyiymiş"
"Ee yalçınla siz nereyi kazandınız bizde burdayız bazı durumlardan dolayı biraz geç kaldık"
Ohaaa Yalçındamı burdaaa
"Hım Yalçında burda"
"Evet ikimiz geldik"
"İyi ben sizin konuşmanızı bölm8yeyim hadi daha çok görüşürüz nede olsa"
"Tamam hadi Korayada selamlar"
illa uzatcak buda yaa
"Sonunda sustunuz bak çocuk ben buraya gelmeye çok meraklı değildim ne söyliyceksen söyle"
"Amma sabırsızsın sende be bilade yaa ben şey diycektim Yalçın..."
"Şimdi kalkıcam bak"
"Yaa bi dur Yalçın buraya senin için geldi o aslında seni hep sevmiş bende bunu yeni öğrendim burayı kazanınca söyledi"
"Eee"
"Eesi aslında ben Ardalarında burda olduğunu bilmiyodum Yalçınla tekrar hani"
"Bak Ömer ben bu karara cevap vereli baya oldu şimdi sen gelmiş bana böyle birşey diyosun yaaa saçmalama olmaz demiştim zaten "
Dedim ve masadan kalktım
"Arda için dimi onun için Yalçından vazgeçiyosun sen"
"Bak olayları bendende iyi biliyosun ondan dolayı şansını zorlama"
Dedim ve kafeden çıktım tam ilerlerken karşıma Arda aniden çıktı
"Demek hala beni seviyosun..."
"Sen kendini ne zannediyosun yok öyle bişey ben seni unutalı çok oldu"
"Ömere neden öyle demedin"
"Onunla muhattap olamazdım zaten onu sevmiyodum"
Peki neden Yalçını reddettin neden onunla çıkmak istemedin"
"Sevmediğim birisiyle çıkamazdım"
"Yaa beni kandırma"
"Şansını zorlama ve defol"
Dedim ve hızla daireme doğru ilerledim artık onun egosunu çekemezdim odama gittim arkamdan İrem geldi onada hiçbir tepkim yoktu ondan odadan çıkmasını istedim o da bunu anlayışla karşıladı ben derin derin düşündüm tabi düşünürken zil çaldı gelen Ardaymış İrem odaya girmemesini söylemiş ama o odaya daldı
"Kızım senin havan atarın kime"
"Yaa sen iyimisin olum biz bittik ben istediğimi söyler istediğimi yaparım adamı deli etme"
"Vaaayy şimdide böylemi olduk"
"Ben bizde değişen bişey görmüyorum ne bizi yaaa"
"Bak kendinde söyledin biz neki sen bizi bitireli çok oldu"
"Bitirmekle değil hemen unutup unutmamakla adam olunuyo"
"O zaman beni unuttun"
"Aynen öyle seni unuttum hatta dahada unutmak istiyorum"
"Vaay öyle demiyodun beş sene önce"
"Seninde dediğin gibi beş sene önceymiş bak"
"Yaa nasıl böyle olabiliyosun seni anlıyamıyorum biz birbirimizi seviyoruzz"
"Bunu senmi diyosun ne işin var kızların yanında"
"Yaa ne kızları"
"Duydum Korayla senin konuşmanızı"
"Korayın ıvırzıvırları onlar"
Daha sonra Koray geldi tam bizim yanımıza geliyodu ki İremi gördü İremde ona laf attı tabii
"Gelebilirsin baya eskiye gittiler bunlar"
"Hım acı eskiler"
"Hemde ne acı"
"Efendim"
"Yok bişey"
"Yaa artık bana kin tutmayı kes"
"Bunu bendenmi bekliyosun sen beni bırakıp gittin yaa"
"Yaaa off hiçbirşeyi bilmiyorsun"
"Benim hiçbirşeyi bilmemem terkedilmem lazım anlamına gelmez"
"Ben seni sevdim"
"Ama sevdin ondanmı benim üstüme o kadar kişiyle çıktın"
"Unutmak içindi sadece"
"Seviyosun neden unutmak istiyosun"
"Öyle gerekti"
"Yaa hadi ordan"dedi ve tam bizim yanımıza gelirken Koray arkasından SENİ SEVİYORUM ÇÜNKÜ bunu hala anlamadın"
Biz Ardayla şoktayken İremi düşünemiyorum bile her neyse bunların konuşma devam ediyodu
"Neeeeee"
"Evet seni hala seviyorun hatta karşınızdaki dairede olmak için oraya taşınacaklarla nekadar konuştum ve beni anladılar"
"Sen iyimisin bunca yıldan sonra bunu diyebiliyomusun"
"Diyorum çünkü ben bunca yıl hep seni sevdim"
"Yaaa Koraayyy"
"Benimle en baştan başlarmısın İrem"
Ohaaaaaaa
"Neeeee şeeyyy yaaa bilemiyorum EVEETTTTTT"
ben şok olduuumm
"Off yaa Arda burayı terket"
dedim ve Ardayı evden kovdum tabi Korayda arkasından gitti bence doğru bişey yaptım akşam yemek yemeden uyudum sabah okul vardı en sevmediğim bir klasik pazartesi sendromuuu
"""""""""""""""
