Together is all that matters

Dinner

(Nakauwi na ako, at pumunta kaagad ako sa aking wardrobe, para tumingin ng magandang masusuot sa date namin ni Robi)

Gretchen: Ano ba yan, hindi ako makapag-decide kung anong pipiliin ko. hmmmm

(Nag-ring ang phone ko, at pag katingin ko sa phone ko, tumatawag si Robi)

*sa phone*

Gretchen: Hi baby.

Robi: So ready ka na?

Gretchen: Im still preparing eh, bakit parang atat na atat ka na jan.

Robi: Syempre naman, makakasama nanaman kita.

Gretchen: hahaha, parang ngayon lang naman tayo magkakasama ah.

Robi: Basta excited na ako.

Gretchen: haha, saan pala tayo mag-kikita?

Robi: uhmm. Magkita tayo sa mayL'lncontro Ristorante Italiano sa may Makati 

Gretchen: uhmmm.....

Robi: Sige, see yah!

Gretchen: he...hello? Robi?

_____________________

Gretchen: Grabe binababaan na lang pala ako ng phone ngayon.

                              Pero grabe ah, ano bang naiisip niya? hindi ba niya alam na ang mahal ng mga pagkain na ino-order duon sa restaurant na iyon? ano nanaman kaya ang trip nun? Wag niya lang akong mapagbayad dun ah, sisiguraduhin kong iyon na ang huling date namin. HMMM

___________________

(Nag-taxi na ako papunta dun sa lugar kung saan kami magkikita... At pagkarating ko...)

Gretchen: Hmm, saan kaya siya banda?

                              teka? bakit parang ang dilim sa loob ng restaurant? Na lugi ba ito or talagang maaga lang ang closing time nila.

                              Ano ba yan, kung anu-ano talagang naiisip nung lalaking yun.

                              haaaayyyy... Mabuti pa at pumasok na ako, bukas naman ang pinto eh...

*binuksan ko ang pinto*

Gretchen: ano ba itong restaurant na ito.

????: Nandito ka na pala.

Gretchen: Sino yan? Robi?

????: Ang tagal mo ah.

Gretchen: Hindi magandang biro yan ah...

????: Guys! Buksan na ang ilaw!

(bumukas ang ilaw at, nakita ko ang buong paligid, sa aking kaliwa ay chocolate fountain kasama ang iba pang pagkain, sa akin namang kanan ay may magarang lamesa na mayroong mga puting rosas, pagka tingin ko naman sa sahig ay mayroong nakakalat na mga petals ng red rose. Bumagay ang ibat-ibang kulay ng mga rosas sa mga puting kurtina sa mga bintana, napaka liwanag dahil ang mga ilaw ay na sa buong paligid at mayroong lantern sa bawat ilaw. Ang the best is mayroong mga tumututog ng Violin sa may banda pang harapan)

Gretchen: Ikaw ba ang may gawa ng lahat ng ito?

Robi: Oo naman, maganda ba?

Gretchen: Ano ka ba? tinatanong pa ba yan, eh parang ginawa mo na atang langit ang lugar na ito.

Robi: Ahaha, ganun ba?

Gretchen: At talagang ni-rent mo ang buong lugar para walang mag-dine in ngayong gabi huh?

Robi: Para sa iyo naman lahat ito at syempre deserve mo ang lahat ng ito

Gretchen: Ang dami mong alam. Pero thank you baby ah, ano ba yan naiiyak ako. hahaha

Robi: Bago ka pa maiyak halika na at kumain na tayo, at baka kumalat pa yang make-up mo, pumangit ka pa.

Gretchen: Ang kapal mo ah, hahaha

Robi: *hinila ang upuan* Take your seat madame.

Gretchen: Thank you.

Robi: Lets eat our dinner :)

(Truly the happiest day. Ito talaga yun eh. Ayaw ko nang matapos, sana mag stop ang oras na kasama ko siya)

*Pagkatapos ng Dinner*

Robi: Nabusog ka ba?

Gretchen: Naman, ganung karami ba naman ang pagkain, hindi pa ako mabusog?

Robi: Bakit hindi? eh matakaw ka naman, diba?

Gretchen: Ako pa ngayon matakaw, ikaw nga jan ang kumain ng marami eh.

Robi: Wala, palusot ka pa.

Gretchen: Pero thank you ah, nag-enjoy ako ng sobra

Robi: Wala yun, basta ikaw.

Gretchen: Late na ah, uuwi na ako baby

Robi: Ahh sige, hatid na kita. Nakapark yung sasakyan ko dun

Gretchen: Tara.

(Haaaayyyy, wala tayong magagawa. Natapos na ang araw na ito eh , wish ko nalang na sana maulit muli ito.)