Merhaba arkadaşlar öncelikle bu benim ilk hikayem eleştirirseniz üzülmem aksine sevinirim. (Ama çom kırıcı olmayın lütfen :) ) umarım beğenirsiniz
medya maha
Merhaba benim adım Maha 17 yaşındayım. Ve ben bugün çok mutluyum. Neden mi ? Yarın okullar kapanıyor . Ne kadar inek öğrenci olsamda bende okulların kapanmasını dört gözle bekleyenlerdenim. Yani sizdenim kardeşlerim. Düşüncemi bölen şey her zamanki gibi annemin sesi oldu. " Kızım hadi in artık yemek hazır" dedi. Bende merdivenlerden inerken "tamam geliyorum " diye bağırdım. Masaya geçip yerime oturdum. Ve kardeşimin masanın altından bana tekme atmasıyla bende ona vurdum. Bu sefer babam konuşmaya başladı ." Çocuklar annenizle size söylememiz gereken bir şey var "dedi. " Hayır düşündüğüm şey olmasın lütfen üçüncü bir kardeş vakası yaşamak istemiyorum" dedim. 2 tane baş belası kardeşlerim var. Kuzey ve Aylin ikilisi . Beni delirtmek için dünyada varlar. Kuzey 15 yaşında Aylin ise 13 yaşında ve ben üçüncüsünü istemiyorum.Annem ise gülerek." Yok öyle bir şey kızım" dedi oh be rahatladım. Kardeş haberi değilse bunlar bize ne diyecekler. Merak etmiştim. Babam "Çocuklar İzmir'e taşınıyoruz" dedi. "Ne" dedim. Daha önce hiç böyle bir şeyden bahsetmemişlerdi. Şaşırmıştım. Bu şehri pek sevdiğim söylenemezdi ama çok sevdiğim arkadaşım pardon kardeşim Masal' ı bırakıp gitmek istemiyordum. "Neden" dedim. Annem" kızım sen zaten orada doğdun yani İzmirli sayılırsın biz de oralıyız ve memleketimize geri dönmek istiyoruz, lütfen itiraz etme. Hem orada seni bir koleje kaydettik " dedi. "Kolej meselesini konuştuğumuzu sanıyordum ben kolejde okumak istemiyorum" dedim. Annem " Kızım yapma böyle , alışırsın gidince. Yarın gidersin arkadaşlarınla vedalaşıp karneni alır gelirsin. Yarın akşam yola çıkacaz şimdiden eşyalarını hazırla kızım" dedi. Sinirlenip odama çıktım. Ya inanmıyorum resmen bana sormadılar bile odamdaki dolabımda duran abur cubur zulasını bitirmeyi planlıyorum. Sızlana Sızlana yediğim abur cuburların yarısı mideme inmişti bile. İnat etmeyip kalkıp eşyalarımı topladım. Çünkü ne kadar direnirsem direniyim yine onların istediği olacaktı. Ve ben İzmir'e hiçbir eşyamı almadan gidemezdim. Sonunda tüm eşyalar hazırdı . Yarın benim için zor birgün olacaktı . Saatimi kurup kendimi yatağa atar atmaz uyudum. Malum yoruldum . Bu arada hayatta en sevdiğim şeylerin arasındadır uyku önde gelenlerden :)
