Buhay Amerika

VlSA

Soooooo....

Ayan na. Sa pangalawang Interview nakapasa din ako sa wakas.

Last Year...

Ako na susunod iinterviewhin. Kinakabahan talaga ako sa araw na ito. Pero alam ko kaya ko. Madami nga pala nag aaply ng VISA para pumunta ng US. Sa isip isip ko maganda ba talaga doon.? Ewan ko di pa naman ako nakakapunta diba? How can I know? Hahaha!!!
Kaya nga kukuha pa lang ako ng VISA diba? Pero honestly, di ko alam kong papasa ako o ndi.

Ito na ako na talaga. Ooooh! Kaya ko to. Tiwala lang, sekreto lang natin to ah. Baka kasi confedential sa US embassy kaya siguro wag nio na labg ipagsasabi. Haha!

Nga pala di ko pa pala nasasabi ko anu at bakit akk pupunta. Btw, I am a Petition base. Okay? Petition ako ng Tatay ko.

Balik tayo, madaming proseso madami ka munang ipapasa madaming mag tatanung sayo. Madaming kelangan na documento. Nakakainis! Ang tagal. Pero tiis tis lang. Haha.. then, here it comes.. 1st interview sa pinay, hiningi ung mga dokumento ng nag suporta. Doon palang pala titignan na mag base din sila kung kaya ng nag support sa tatay ko ung income niya. Para bang nalungkot ako. Kasi naman sa di inaasahan. Umiling ung pinay na babae na nag iinterview sa akin. So pakiramdam ko. Ai alam kona to. Pero di pa daw tapos kasi Amerikano ang last mag iinterview..

Then Amerikano at ako. Daming tanung. Tanung dito tanung doon , sino dito aino doon, ilan dito ilan doon. Ang nakakainis pa. Ung pinay sabi kelangan mo ng translator. Pero nung nasa Amerikano na wala naman. Un pala kung may available lang. Nakakabanas. Na pa english tuloy ako ng di oras! :3 di bale, pinaghandaan ko naman.

Sa wakas..... natapos din.

Ayun di ko alam kung pasado. Pero sa isip isip ko bagsak talaga. Kaya malungkot akong lumabas.

Peroo...

Alam nio ba guys. Na ung Amerikanong nag interview sa akin kamukhang kamukha niya si SUPERMAN!. Awesooome diba?

Pero wala eh malungkot pa din ako...

#Emackuleeets