Gedeelde liefde

Hoofdstuk 14

TIJDSPRONG EEN MAAND

POV EVA
Tussen Wolfs en ons en de zwangerschap gaat alles super goed. Ik ben nu 7 maanden zwanger. En ik geniet er volledig van. Gisteren heeft Mechels ons verteld dat Frank vrij is gekomen. Wat ik heel erg vind. Ik ben bang dat ik hem weer tegenkomt of dat hij me weer lastig gaat vallen. Ik wil gewoon alle rust hebben en genieten van onze zwangerschap. Ik hoop dat het ook kan. Maar ik ben bang van niet.  Toch laat ik hem mijn leven niet beïnvloeden. Ik besluit naar mijn lievelings bankje langs de maas te gaan zitten, en daar tot rust te komen. Dat lukt me gelukkig altijd. Ik kom helemaal tot rust. Maar opeens voel ik twee handen op me schouders die me hard knijpen ik draai me om en zie Frank. Zijn ogen spugen vuur. Zo heb ik hem nog nooit gezien. Het beangstigd me. Hij trekt me mee in zijn auto daar pakt hij mn telefoon af en haalt de simkaart eruit. Ik had he nog zo gewaarschuwd geen politie maar je wou weer eens niet luisteren. Nu zal he er voor boeten. Hij blinddoekt me en gooit me in een de kofferbak. Daar rijden we denk ik wel 4 uur non stop door. Ik word steeds angstiger. Wat nou als ik Wolfs nooit meer zie, of nog erger als er iets met ons kindje gebeurd. Ik begin zachtjes te huilen van wanhoop en angst. Zou Wolfs me al zoeken???
We stoppen midden in een bos. Ik heb geen idee of we nog in Nederland zijn. Hij sleurt me uit de auto en trapt me hart in mijn buik. "Frank doe alsjeblieft niet. Straks gebeurd er wat met mijn kindje." Breng ik snikkend uit. "Had he maar niet met je benen wijd moeten gaan voor een ander terwijl we nog samen waren." Zegt Frank bot. Hij gooit me in een kelder waar het erg koud is en rijd zelf weg. Ik zit vastgebonden ik kan geen kant meer op. Ik heb zoveel pijn in mijn buik. Als het maar goed gaat met Spencer.

POV WOLFS
Eva is nu wel erg lang weg. Ik ben bang dat Frank er wat mee te maken heeft. Ik rij zo hard ik kan naar het bureau toe waar we met een zaak beginnen. We pijlen Eva haar telefoon uit maar die is uit de lucht. En die van Frank ook. We zien wel op zijn rekening dat hij naast een telefoon winkel heeft gepind. We vragen de beelden van de winkel op. Daar zien we dat hij een prepaid telefoon heeft gekocht. Het nummer zetten we onder de tap. Niet zo slim Frank denk ik in mezelf. We zien dat vlak bij de Belgische grens er voor het laatste mee is gebeld. We nemen contact op met de Belgische politie. Als we Eef maar op tijd vinden. Dat is het enigste waar ik aan kan denken. Heel de nacht blijf ik op het bureau. Voor het geval er iets gebeurd. Maar er gebeurd niks. Arme Eva. Denk ik.