I'd Rather

Prologue

Ang saya sa pakiramdam yung feeling na "FINALLY" kayo na.

Yung feeling na "YES" mahal din pala niya ako.

Para kang nanalo sa lotto na hindi ka naman tumataya, parang ganon.

Yung tipong yung dating mga bagay na pinapangarap mo lang noon, nangyayari na in reality sa buhay mo ngayon.

Yung mapapa nga nga ka nalang at lagi nalang mamumula yung mukha no sa pagpapakilig niya sayo everyday.

So dumating na nga sa sitwasyong yon, yung feeling mo na halos nasayo na lahat. Yung wala ka nang mahihiling pang iba.

Lagi kong iniisip na sobrang bait ko pala't binigyan ako ni Lord ng isang tulad niya. Hindi naman sa ano, basta napaka thankful ko kase nangyayari lahat ng bagay na to sa buhay naming dalawa.

Normal naman sa isang relasyon yung mag away, yung mag duda, magtampo, magkasagutan at kung ano ano pa. Kaya naman naiintindihan ko yung bagay na yon sa relasyon namin ni Daniel.

Pero minsan iniisip ko, tama pa bang ipagpatuloy kahit feeling mo sobra na?

Yung tipong halos araw araw na kayong mag away pero nang dahil sa pagmamahal ko sakaniya ako nalang yung nagpapakababang loob. Wala namang mangyayari kung puro pride nalang diba? Hindi naman maso-solve ang isang problema kung yung iniisip naming dalawa eh yung prode namin, kaya ayon.
Mahal ko siya eh, siya lang yung dahilan kung bakit ako determined sa lahat ng bagay kumbaga siya yung lakas ko, sounds OA pero yun yung totoo.

Dumating na din sa point na sinasabi niyang baka hindibsiya tanggap ng pamilya ko, na hindi daw siya deserving para sakin, syempre bilang ako, bilang taong nagmamahal sa isang tulad niya (naks iba din) basta ayoko ayokong pakawalan siya.

Minsan nga sinasabihan ako ng mga kaibigan ko na

"Zyrene, nagmumukha ka nang desperada."

"Zy, nagpapakatanga ka na."

Litsi! Wala akong pakialam, basta ang gusto ko lang yung kami hanggang sa huli.

I'd rather have bad times with him, than good times with someone else. (Orayt!)