MOMO

büyük bir kent ve küçük bir kız

Bu büyük kentin güney kıyısında,çok fazla tarlaların olduğu,evlerin ve kulübelerin giderek yoksullaştığı yerde küçük bir çam ormanında gizlenmiş bir tiyatro kalıntısı varmış.Momo yıkıntı salonundaki yerde kalmaya başlamış.Bir öğle üzeri bir kaç kadın ve erkek momo'ya bir kaç soru sormuş.
Momo kendisini oradan kovarlar korkusuyla onlara öylece baka kaldı.Ama az sonra onların iyi biri olduğunu anladı.
-Demek burası hoşuna gitti?
-evet
-Burada hep kalmak istiyosun?
-evet öyle
-peki,seni bir bekleyen yokmu?
-hayır
-yani evine dönmeyecek misin?
-benim evim burası?
-buraya dereden geldin?
-momo eliyle uzaklardan anlamına gelen işaret yaptı.
-annen baban kim senin?
Diye sorular sormaya devam etti.
Sakın korkma burada kalabilirsin sana yardım edeceğiz.Noma pek inamamıştı.Ama yinede başını salladı.
-Adın momo'ydu dimi.
-Evet
-Güzel bir ad.Bunu sana kim taktı.
-ben kendim.
-sen kendin mi taktın?
-evet
-ne zaman doğdun?
-Hatırladığım kadarıyla ben hep vardım.
-yanlarına gideceğin bir akraban yok mu?
-benim evim burası.
-tamam
-ama sen daha çocuksun.Kaç yaşındasın sen bakayım.
-yüz.
Dedi çekinerek
-herkes bunu şaka sandı ve güldü.
-peki şindi doğru söyle kaç yaşındasın?
-yüz iki.
Momo'ya kimse öğretmediği için sayıları tanımadığını ve kulaktan dolma birkaç sayının dışında hiçbir şey bilmediğini anladılar.
Momo bir süre sonra arkadaş sahibi edindi.Hep beraber yıkıntıda kaldılar etraftakilerin yardımıylada eşyaları oldu ve taş ocağı buldular.Momo burada mutluydu.