Bugün niyahet Yağmur u bizim evde görebilmiştim. Annesine kahvaltı için yardım ediyodu. Yukarı çıkıp duşumu aldıktan sonra aşağıya indim. Yağmur da ordaydı. Selda Hanım içeri gidince Yağmur a okula beraber yürüyerek gidelim mi diye sordum. Oda olur dedi.
Gözlerinin kahverengiliği sanki hipnoz ediyodu. Çok güzel gözleri ve teni vardı. Neyse çantasını alıp yanıma geldi. Galiba arkadaş olmaya başlamıştık.
Bana Barış la yakın olduğumuz için biraz Barış tan bahsetmemi istemişti. Peki bizim yakın arkadaş olduğumuzu nerden biliyodu. Ahh Barış kıza herşeyi anlatmış demekki.
Barış ı sorduğuna göre aralarında bişeyler olmuşa benziyordu.
Neyse Barış ı anlattıktan sonra buraya neden geldiklerini sordum.
Biraz morali bozuldu ama anlatmaya başlamıştı. Mersin de çok güzel bi evleri varmış. Mersin den Samsun a hep babaanne lerine tatile giderlermiş.
Ama bi dönüş sonrası arabaları tırın altında kalmış. Bu durumda maalesef babasını kaybetmiş.
O anı anlatırken birden ağlamaya başladı ve bana sarıldı. Bende onu teselli etmek için sarıldım.
Tam da bu sırada Barış bizi görmüş. Sınıf a çıktığımızda sinirli sinirli yanıma geldi. Bu sırada Yağmur Kızlarla kantine gidiyordu.
Bana bağırmaya başladı. Neymiş bizim aramızda bişeyler varmış. Nr kadar olayı anlaymaya çalışsamda inanmıyo ve dinlemiyodu. Neyse sınıflara geçtik bana dik dik bakmaya başladı.
Sonra Tuna bana bi kağıt verip Yağmur dan olduğunu söyledi.
Açıp okumaya başladım. Barış la aramızda geçen olayı duymuş ve çok üzülmüş. Benden özür diledi. Aslında bu olayda kimsenin suçu yoktu. Sadece yanlış anlaşılma vardı.
Galiba Barış Yağmur dan hoşlanmaya başlamıştı. Ve benden bile kıskanıyordu. Bu kız aramıza girmemeli.
