Kayboluş

2

Bir saat arayla yanıma gelip " Senin neyin var." demelerinden yoruldum. Kendimi kötü hissediyorum. Zaten ne zaman iyi hissettim ki. Dolaplara, bomboş duvarlara bakmaktan zevk alıyorum artık. Çünkü sadece bakmıyorum o duvarda benim gördüklerimi görselerdi anlarlardı. Aile, arkadaş ve aşktan gereken dersimi aldıktan sonra kendimi hayal gücüme verdim. Size saçma gelebilecek herşey beni eğlendiriyor. Ama sadece eğleniyorum mutlu olamıyorum.
Mesela karanlığa aşığım. Havanın kararması beni sevindiriyor. Çünkü karanlık ile eğleniyorum. Erkenden yatıp telefonumdan flashı açıyor ve ellerimle büyük tavanımda şekiller yapıp karanlık ile birlikte gülüyorum. Bana benim gibi bir insanın yapamadığını karanlık yapıyor. Beni mutlu etmek için uğraşıyordu. Ve karanlığa gerçekten güveniyorum kimseye güvenmediğim kadar.
Müzik benim ailem. Sanki bütün müzikler benim için yazılmış. Beni gülümsetiyor. Ailemin yapamadığını yapıyor. Derdimi dinlemeyi bırak bestesiyle bana tavsiye veriyor. Kulaklığımı taktığım zaman müziğe sarılıyor ve gerçek aile sevgisini onda buluyorum. İster istemez yüzümün güldüğünü hissediyorum. Mutlu olmama ramak kalıyor.
Çevremdeki herhangi bir nesneyi arkadaşım olarak görüyorum. Özellikle telefonum. Telefonum ile konuştuğum kadar kimseyle konuştuğumu hatırlamam. Canım sıkkın olduğu zaman kendimi videoya çekerim ve konuşurum kendimi mutlu etmek için. Yani çevremde bana benzeyen bir tek ben varım. Bazı şeylere çok pişmanım. Birilerine sinirlenip kendimden nefret ediyorum dediğim zamanlar ne kadar safmışım kendinden başka kimsesi olmayan birinin bunları söylemesi çok saçma diye yine kendi kendime söyleniyorum.
Okulun açılmasına bir ay kaldı. Okulda telefonum ve müziklerim ile başbaşayım. Gittiğim ilk gün beni haketmeyen iyi niyetimi kullanan insanlara selam vermeyi dahi düşünmüyorum. Ama durum nasıl olur bilmiyorum. 3 ay boyunca yalnız başıma kaldıysam gerisininde zor olacağını sanmıyorum. Kendimi tenefüslerde müziğe derslerde de hayal gücüme vereceğim. Ara sıra yemek yiyip öğle arasında okulun yukarısındaki dağa doğru yürümeyi düşünüyorum. Gelecek hakkında plan yapmayacağım bakarsın gerçektende evden kaçarım.