Rijk & Arm

HOOFDSTUK 1

Londen 1946

"Kom op schat! Nog èèn keer goed persen!"
De zuster riep ook om nog eens om goed te persen en hield haar benen wijder.
"Ze is er bijna, nog heel even persen" zei de zuster.
Met een harde kreun probeerde Angelina nog één keer goed te persen.
De pijn leek ondraaglijk. Maar ze hield vol. Het gehuil van een baby brak de spanning in twee.
"Ze is er!" Riep Angelina's man, Matt.
Matt en Angelina waren rijke mensen. Tot er op een dag een man op dook die nog rijker was dan hun. Hij eisde het paleis over te nemen en dat ze meteen uit hun woonerf verdwenen.
Angelina smeekte om medelijden en had tijd nodig. Omdat ze hoog zwanger was. Matt stuurde zijn advocaten naar de man maar dat hielp niets. Deze man was veel machtiger dan Matt'u M'c Connic. Altijd al dacht hij dat hij de rijkste, machtigste en sterkste was op zijn land. Maar hij had het mis. En verloor zo zijn paleis aan Modric Garcia de III. Zijn naam kwam Matt eerst niet bekend voor. Maar na bladeren in kranten en in boeken, knapte zijn Ballon.

Modric wou het paleis binnen 1 jaar in handen hebben en maakte een contract. Ze zouden alles verliezen als ze hun woonerf niet af gaven. Maar ze zaten stiekem al krap met hun geld. Dus hadden ze geen keus om hun paleis te verkopen.
De dag brak aan dat Angelina moest bevallen in haar kamer. 2 dokters en 1 zuster hielpen haar bij de bevalling. Terwijl de zuster haar motiveerde. Legde de dokters alles klaar voor de baby meteen te verzorgen.
Matt had haar hand de hele nacht vast gehouden en haar gerust gesteld. Omdat zijn vrouw zo hard schreeuwde van de pijn, vond hij het een marteling voor zichzelf omdat hij niets anders kon doen dan haar hand vast houden.
Met een harde kreun probeerde Angelina nog één keer goed te persen en kneep in de hand van Matt.
"Aaahh!!" Ze kneep haar ogen dicht en alleen het geluid van een huilende baby brak de spanning.
"Ze is er.." mompelde Matt glimlachend. De zuster wikkelde de baby meteen in met een deken en gaf haar aan Matt.
"Ze is gezond" zei de zuster glimlachend. "Gefeliciteerd met jullie dochtertje"
"Dank u!" Zei Matt. En staarde naar zijn dochtertje. "Ze is zo mooi.. net zoals haar moeder" de baby maakte een geluid en Matt lachte.
"Angelina! Kijk!" Hij liep terug naar zijn vrouw en liet de baby zien.
"Schat?"
Angelina's ogen waren open. Maar er klopte iets niet. Ze bewoog geen ene vinger en haar ademhaling was ook niet meer te zien. "Angelina?!" Snel gaf Matt de baby terug aan de zuster en nam Angelina's hand beet.
"Angelina!?" Riep hij nogmaals.
"Wat is er met haar?! Waarom reageert ze niet?!" Riep Matt bijna wenend en woedend tegelijk.
Meteen kwam er een dokter naast haar en voelde aan haar pols.
"Het spijt me enorm Meneer, maar ze is dood. De bevalling heeft haar teveel gedaan"
Matt's ogen waren wijd open van de schok. Met een trillende ademhaling staarde hij in haar ogen. Ze was helemaal nat van het zweet en haar haren plakte tegen haar gezicht. Ze zag er erg bleek en mager uit. Tegenover vroeger was ze olijf achtig bruine kleur en had ze een perfect figuur.
"Het spijt me enorm" zei de zuster. Die de baby wiegde in haar armen.
Matt stond op en draaide zich naar de baby. Zijn blik was strak maar ook onbegrijpelijk. Zijn ogen zaten vol tranen en hij leek ook woedend.
"Ik kan niet voor haar zorgen, hou jij haar maar" mompelde hij.
"Sorry meneer, maar dat kan ik niet. Ze is uw dochter" protesteerde de zuster.
De baby begon zachtjes te huilen.
"Breng haar dan naar een tehuis.." gromde hij en draaide zich om om weg te wandelen.
"Meneer!" Riep de zuster kwaad. Terwijl de baby nog weende.
Matt draaide zich wenend om en liep naar de zuster. "Goed dan.." begon hij kwaad. "Dan doe ik het wel!" Zei hij kwaad en nam de baby van haar af. Hij rende het paleis uit naar buiten. Midden in de nacht. De baby huilde maar hij negeerde het en rende gewoon door.
Hij stopte bij een appartement en hoorde muziek uit de ramen. Alsof er iemand piano speelde van verdriet.
Even keek Matt naar de baby.
"Ik kan niet voor jou zorgen... niet nu dat je moeder er niet meer is" mompelde hij met een trillende stem.
Hij legde de huilde baby op de trappen en klopte op de deur waarna hij al snel weg rende.

De deur piepte open en een jonge vrouw met een lelijke blik keek naar de straat. "Kinderen..." mompelde ze schor. En wou de deur terug dicht doen. Tot ze het gehuil van een baby hoorde. "Oh!" Ze nam de baby meteen op en liep naar binnen. "Ssst..." zei ze.
"Mevrouw Jankens! Wat is dat?" Riep ik klein meisje die aan liep.
"Livy ga naar je kamer" antwoordde ze streng.
"Is dat een baby?"
"Ga naar je kamer Livy!" Riep ze.
Het meisje draaide zich om en liep weg.

..... wordt vervolgd .....

Anime_Sakura-chan