İşte sonunda özgürlüğe doğru adım atıyordum.Birazdan gardiyan bana Maya Kıran artık özgürsün diyecekti...yani mantiken tam öyle olmasada onun gibi bisey diyecekti.Buradan çıkacağımı bilmek beni her ne kadar sevindirsede bir o kadar da üzüyordu ama şuan üzülmeye başlamak için erken..
"Maya Kıran hazırsan gidelim."
"Hazırım gidelim ."Zaten bizim cezaevindekilerle vedalaşmıştım.
Ohhh bu hava tam anlamiyla özgürlük kokuyor. Ben bu anı baya bi bekledim içeride zaman çok yavas geciyor. Büyükannemi bana bir daha verirler mi emin degilim huzur evine gitsem alirlar mi beni...niye almisinlar ya onu görmeye cok ihtiyacim var.
#############
"Merhaba" ne asık suratlı bir kadin huzurevine böyle asık suratlı insanlari koyarlarsa yaşlılar nasil yeniden hayattan zevk almaya başlıyacak.
"Merhaba??"
"Ben Ayşegül Asya'yı görmeye gelmiştim. Kendisi benim büyükannem olur da" kadin neyi oluyorsuniz sorusunu sormadan cevap vereyim de bir an önce tontisimi göreyim.
"Bir saniye bekleyin lütfen"
"Tamam" umarim suan iyidir çünkü onu gorup hayata tutunma nedenimi hatirlamaliyim...her zaman yaptigim gibi.Kadin bir saniye dedi kac dakikadir bekliyorum.
"Ayşegül hanim sizi gormek istemiyormuş.İkna etmeye calistim ama kesin bir dille istemedigini soyledi."
"Emin misiniz?? Baska bir Ayşegül Asya olmasin benim buyukannem beni görmek ister kesin bir yanlış anlasilma var."
Gözlerim dolmaya başlamisti ama ben ağlamaktan nefret ederdim. Bana gore ağlamak zayifliktir. Bu nedenle gözyaşlarimi gonderdim.Çalisan kadin bilgisayardan hata yapip yapmadigina bakti ve bana döndü.
"Maalesef. Ayşegül Asya adinda 1 hastamiz var ve sizi görmeyi reddetti."
Başimdan aşagiya kaynar sular dökulmeye basladi,ayaklarim beni taşimaz oldu nefes alamiyordum ve zaten artik bunun bir önemi yok çunkü artik yasamak icin sebebim kalmadi...gözlerim kararmaya basladi ve gerisi sadece boşluk...:'(:'(:'(:'(
