Hepimiz hayatımıza yeni insanlar aldığımızda onlar için değişip kendimize çeki düzen veriyor ve belkide akla sığmayacak fedakarlıklarda bulunuyoruz. Peki sonunda? Sonunda gerçekleşen, sayesinde yepyeni hayata merhaba dediğimiz bu insan, kurdugun hayatı başına çalıp, seni tersdüz edip, duzelemeyen yaralar bırakıp çekip gidiyor. Ve yılmıyorsun, tekrar deniyorsun. Tekrar yeni güzel insanlar. Tekrar yasanan aşklar ve kalp kırıklıkları. Ah bir de acıyı seviyorsan..
Çok küçüktü, farklı olduğunu bilmiyordu. Doğrusu bu fark, ona gore cok normaldi. Aslında her şey olması gerektiği gibiydi o küçücükken daha. Sonradan onların, bunların ve şunların sayesinde ne olduğunu anlamadan çekti kendini her şeyden. Çünkü yaşamak; onların, bunların ve şunların ne söylediğiyle ilgiliydi ve bu söylemlere göre şekillendirilebilir bir şeydi.
Büyüdü hep içinde yaşadığı kendi dogrulariyla, büyüdü hayatın ve tabii yaşamın getirdigi çeşitli zorluklarla.
Adın Mila,
o gözlere baktığında hoşgeldin dedi hayata, hoşgeldin acımasızlığa. Acı çekmeden büyüyebileceğini mi sandın? Bak, ben senin ilk sınavınım. Hoşgeldin hayatıma.
Adım, Canan. Ilk can kırıntısı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeni Düzen Kurgusu
Teen FictionNasılsa hayatınızı altüst edecek insanlar için olağanüstü çırpınışlarınız ve sonunda bir başına kalışlarınızdan ibaret aslında hayat. Ve çabalayıp çırpındıktan sonra tek başına elinde kalanlarla yoğurduğundur senin kişiliğin. Hep zora koşuş, aşkın...
