Stop Acting Like You Don't Care- Niall Horan Fanfictie

Chapter 3

Heey allemaal sorry dat ik zolang niet heb geüpload maar ik was gewoon heel druk met van alles en nog wat.

Gelukkig is het nu vakantie en ga ik weer regelmatiger uploaden.

Ik zit de laatste tijd ook weer best veel op Tumblr, mijn Tumblr is @bentjeminadirectionerr ik volg terug!

Nou dat was mijn gebrabbel weer, veel plezier met lezen!

En vergeet natuurlijk niet te voten en een comment achter te laten bij dit hoofdstuk!

Xx

Niall's P.O.V.:

Lichten gingen langzaam uit en ik hoorde meisjes huilen.

Dit was mijn laatste concert geweest.

Ik hoopte echt dat dit deel van het afscheid snel voorbij zou zijn want dit was echt vreselijk.

De fans waren somber en ik kreeg allemaal verdrietige tweets zoals:

'Niall als jij uit 1D gaat pleeg ik zelfmoord'

Of deze:

'Niall waarom!? Ik heb geen zin meer in het leven jij was het enige wat ik nog had'

Ik werd er niet vrolijker op.

Ook de jongens waren somber.

Ze bleven het zichzelf verwijten dat ik uit de band ging en daar werd de sfeer bepaalt niet beter op.

Toch wist ik dat ik goed gedaan had met mijn beslissing.

Toen we ons aan het omkleden waren zei Liam opeens: 'ik heb Zayn al zo'n tijd niet meer gezien, weten jullie waar hij is?'

Iedereen schudde nee en ook ik had hem niet gezien.

We gingen snel naar Paul om het te vertellen, maar zelfs de altijd oplettende Paul Higgins had Zayn niet meer gezien!

Iedereen raakte nu in paniek want waar was Zayn!?

Even later vonden we hem in een hoekje terug terwijl hij zat te bellen met Perrie.

Paul was echt woest geweest, het was eigenlijk wel een grappig gezicht; Paul ging helemaal tekeer tegen Zayn, maar hij ie merkte er helemaal niks van omdat ie nog in de Zevende Hemel zat met Perrie.

Serena's P.O.V.:

De les was net afgelopen en ik liep samen met Lavinia naar huis.

Lavinia woonden een paar straten verderop en zo waren we ook BFF's geworden.

(7 jaar geleden):

Ik fietste naar huis, het was al laat en eigenlijk had ik het al lang thuis moeten zijn.

Maar ik had in het bos een heel aardig meisje ontmoet, haar naam was Lavinia.

Ik hoorde een stem achter me schreeuwen: 'wacht op mij!'

Ik draaide mij hoofd langzaam de kant van het geschreeuw op en zag dat het Lavinia was.

Toen ze eenmaal weer bij was zij ze tegen mij: 'ik wist niet dat je ook deze kant op moest'

Zo kletsten we nog even door en uiteindelijk kwamen we erachter dat we heel dicht bij elkaar woonden.

(terug naar het heden):

Het afscheidsfeestje van de buren was heel leuk geweest.

Ik had Lavinia mee naar binnen gesmokkeld en gelukkig merkte ze niet dat zij er ook was.

Kyle had gelukkig normaal gedaan tegen Renz en Lavinia en ik hadden alle dipsausjes uitgeprobeerd en waren daarna dipsaus-dronken geweest.

Kortom een topfeest!