(من واقع حياتنا )
{7}
اعدنا نتمشي شوية لحد ماقطعت الصمت
انا : احمد اتكلم
احمد : احم انا الصراحة بحبك
سكت من كتر صدمتي
احمد : سكتي يعني كلامي معجبكيش
انا : لا ابدا بس اتصدمت شوية
احمد : اه طب رادك
انا : احمد انا مش بتاعت الحب والهبل ده
احمد : انا عايز اعرف بس شعورك ناحيتي
انا : هقولك بكره
احمد : اوووكي سلام
انا : سلام
ريهام : نور
نور : ها
ريهام : انا خارجة النهارده مع هشام وعايزاكي تيجي معانا
نورهان : واحنا
عمزتلهم ريهام منغير مانور تحس
نورهان : لا انا مش عايزه
نوران : ولا انا
ميرنا : ولا انا
نور : ولا انا
ريهام : نور !! بليز تعالي معايا
نور : طيب
وجيه تاني يوم
احمد : ها بقا ردك
انا : افتح ايدك
احمد : ليه
انا : افتح بس
وغتح ايده طلعت القلم وكتبت علي ايده ahmed. B
احمد : يعني اي الكلمة دي
انا : ده ردي خمنه
احمد : نور كده حرام تكتبي كلمة مش فهمها وكده مش هعرف ردك
انا : هههههههههه خمن
وسابته ومشت
ريهام : مالك ياحمد
احمد : اووف مفيش
بصت علي ايده
ريهام : مين اللي قالك بحبك احمد
احمد : الجملة دي معناها كده
ريهام : اه نور دايما بدل مابتقول بحبك بتقولها كده
احمد : هيييييييييه شكرا ياريهام
ريهام : العفو
هشام : احمد انت خارج معايا النهارده
احمد : شم جيلي مزاج
هشام : خلاص انت حر ده نور جايه
احمد : طبعا جاي تسلملي ياهوشو انك قولتلي
هشام : عيل مصلحجي
احمد : شكرا شكرا
هشام : العفو
عند نور جهزت هي وريهام ونزلوا لقوا عربية هشام مستنياهم ركبت نور وبصت جنبها لقت
نور : احمد !!!!!!!
يتبع
..........
اسفة علي التأخير
