UMUDUN DANSI

~TANITIM~

Ölüm gerçekten aniden gelen bir olaymış.Hiç ummadığın anda hayat seni yada çok sevdiğin bir insanı hayattan koparırmış.Keşke... keşke... anne ve babamı değilde beni koparsaydı hayattan belki o kadar canım yanmazdı böylesine acı cekmezdim.Kader ışte benim yerime canımdan iki parçayı aldı ANNE VE BABAMI.
"Mirayyy"
"Ha? Yani efendim"
"Gittin yine uzaklarda adımlarını kaçırdın"
"B-Ben özür dilerim dalmışım"
"Yine!"
"Evet cidden çok yoruldum burda birirsek?"diye bir umutla sordum.Umarım kabul eder hem ruhen hem fiziksel olarak çökmüş durumdayım daha fazla ayakta kalamam zaten
"Tamam ama seni yarın da seni böle görürsem bu adımları iki ay boyunca yaptırırım "
"Çok saol Erdem sende olmazsan"
"Hadi hadi daha fazla oyalanma"
"Tamam tekrar saol" yanağını öpüp prova yaptığımız salondan çıktım.Erdem gerçekten sahip olunacak tek ve en iyi arkadaşımdı.Ve tabi ki en iyi dans hocam.En zor günlerimde onun bana çok yardımı olmuştu hakkını ödeyemem.O anda farkettim çoktan dolıbımın önüne gelmiştim.Çantadan anahtarı çıkarıp dolabı açtım bu ustumdekileri cıkarmazsam çürüyecekler. Seri bir şekilde kotu pantolan ve kazağımı giydim son olarak askılıktın yağmurluğumu üstüme alarak çıktım.Eğer biraz daha hızlı olmazsam otobüsü kaciracam. Yağmurda yürümeyi severim ama bu kadar yorgunken asla!.Hızlı bir şekilde son dakka ötübüse yetiştim.Tahmin ettiğim gibi hiç yer yoktu . Kadına bak ya küçücük çocuğa ayrı koltuk ayırmış kuçağana alsan ölür müsün vicdansız.Ben böle yakınırken çoktan inecem yere gelmiştim ötobüsten inerek evin önüne geldim yine aynı kasvet sarmıştı içimi gülümsemeye çalıştım yoksa teyzem kesin yine ahiret sorularını sorar mazallah budala kurtulamam elinden elimden geldiği kadar tebessüm etmeye çalışarak apartmanda içeri girdim asansöre binerken çoktan yüz kasların ayırmıştı e tabi bünye alışık değil bu kadar gülmeye asansör durdu ve zile bastım teyzem her zamanki gibi gülümseyerek kapıyı açtı gören de sanır hayattı mükemmel
"Hoşgeldin kuzum"
"Hoş buldum teyzem yine mis gibi koktu"benden dengesiz az önce duygusala bağlamıştım şimdi zorakide olsa gülüyorum
"Kuzum girsene içeri dikildin yine kapıda"
"Hı? Şey tamam" dedim a ları uzatarak
"Bu aralar çok dalgınsın hadi hayırlısı" diye şüpheyle baktı
"Off teyze yorgunluktandır"
"İnşallah hadi hadi üstünü giyde yemeğe gel "
"Tamammmm"bahanemi yemeşe benzemiyordu ya neyse hemen odama girip üztündekilerden kurtuldum ve pijamalarımı giydim.
"Kuzum iki saattir nerdesin yemekler soğudu"
"Geldim teyzem " diyerek masaya oturdum
"Günün nasıl geçti" ışte başlıyoruz
"Herzaman ki gibi "
"Ne demek herzamanki gibi " farklı ne bekliyo anlamıyorum ki "Öyle ışte bildiğin gibi "
"Öyle olsun bakalım niye erken bitti?"
"Amma sordum ha teyze yorgundum Erdem de erken bitirdi "
"Iyi madem " dedi demesi de yemediği belli di ve hemen tüymessem meşhur sorularına başlayacak
"Doğdum ben yatıyorum iyi geceler sana "deyip aceleyle çıktım odama
"Sana da ha bu arada sonra konusamamazlık yapma konuşucaz" belli zaten ses tonundan iki de bir sorucagi neyse ne sonuç hep aynı daha fazla düşünmeden yatağa girdim başımı yastığa koyduğum an hatırladım yarın herzaman kin den daha zor bir gün olacak

Yazdığım ilk hikaye umarım severek okursunuz kısa oldu ama
IYI OKUMALAR :)