Gücün Sembolü

BAŞLANGIÇ

Yine olmadı... Bir KAHRAMAN gibi ölmek bu kadar mı zor?

Yanımda duran kız yaşadığı anın şokunu atlatmaya çalışırken ben gerçekten bunu mu düşünüyorum? Bu düşünceyle kıza soruyorum:

"İyi misin?..."

"Ben ...şey...iyiyim sanırım." Kıza sakinleşmesi için biraz süre veriyorum...

"Şimdi daha iyi misin? Adın ne senin?"

"Evet iyiyim,adım Ezgi.Sen...sen benim hayatımı kurtardın.Çok teşekkür ederim.Senin adın ne?"Ona gülümseyip cevap veriyorum.

"Duygu.Tanıştığıma memnun oldum Ezgi.İyi olduğuna emin misin?İstersen ambulans çağırabilirim"

"Hayır,gerçekten iyiyim.Sana hayatımı borçluyum...Ben eve gitsem iyi olacak."Bana gülümseyip çantasını alıyor.O sırada kızın telefonu çalıyor.Şarkı beni nedense çok etkiliyor.

Bir süre sonra yerde sebepsizce oturduğumu fark ediyorum.Hemen kalkıyorum.Dar sokaktan hızlı adımlarla geçiyorum.Boş bir banka kendimi atıyorum.Olanları aklımda canlandırıyorum.Bana imkansızmış gibi geliyor.Şu an ölü olmam gerekiyordu.Oysa her şeyi planlamıştım. Yaşama içgüdüm buna izin vermedi.Ya da adı her neyse işte.

Biraz önce yaşanan olayı düşünürken aklımda Ezgi nin zil sesi yankılanıyor.Aklımda kalan sözcükleri Google da aratıyorum.Sonra dinlemeye başlıyorum.Şarkı bana bir mesaj veriyor:Hayatta kalıp mücadele etmem gerektiği...

-------------------------------------------------

Ve mücadele etmem gereken ilk şeyi buldum:Uyku problemim.İşe yaramayan uyuma çabalarıma son verip yataktan kalkıyorum.Saate bakıyorum.05.30.Eşofmanlarımı giyip dışarı çıkıyorum.Kulaklığımı takıp dünkü o şarkıyı-maNga-Fly to Stay Alive-dinliyorum.Koşarken güneşin doğuşunu izlemeyi alışkanlık haline getirmeye başladığımı fark ettim.Manzaraya o kadar çok dalmışım ki az kalsın billboarda çarpıyordum.Billboardda maNga konserinin afişini görüyorum.Bu konsere kesinlikle gitmem gerek.

Konsere kadar maNga nın bütün şarkılarını dinlemeliyim.Bunu kafamın bir kenarına not ediyorum.Her zamanki gibi 5 kmlik mesafeyi
koşuyorum.Şimdi dinlenme vakti.Bir parkın bankına çöküyorum.Kaldırıma resim çizen küçük bir kız dikkatimi çekiyor.Ne çizdiğini göremiyorum.Yanına gidip bir "Merhaba"diyorum.Başını kaldırıp bana bakıyor ve gülümseyerek "Merhaba" diyor.Çizimine bakmak için öne eğilirken yüreğim ağzıma geliyor.Az kalsın düşüyordum.Yüzümdeki ifadeyi görünce kız gülümsüyor.Beni rahatlatmaya çalışarak "Gerçek değil,ben çizdim." diyor.Ne kadar da yetenekli bir kız diyorum içimden.O kadar gerçekçi çizmiş ki kuyuya düşeceğimi sandım.

" Sen yine ne yapıyorsun burada ? " Yanımıza iki adam yaklaşıyor.Kızın yüzündeki gülümseme siliniyor.Korkak bir tavırla,başı önünde onlara doğru ilerliyor.Öfke dolu bakışlarla kızı önlerine katıp gidiyorlar.Kız arkasını dönüp önce bana sonra resme anlamlı bir bakış atıyor.Ne dediğini anlamak için resme eğilip bakıyorum.Kuyudaki suya yazılmış 10 harfi görüyorum.KURTAR BENİ...