Watching the sun while it's going down
Looking at the skies while it's getting dark
In a minute, I will see the stars that is shining so bright
I'll be watching this every night
With the Girl I wanna be with, for all of my life.
I was writing a poem, when she sat beside me.
"Hey, what's your name?" She asked, I looked at her asking her 'seriously?'
"Miss, if you don't need anything. Then leave!" I said
"Sungit!" She whispered, as if hindi ko siya naririnig
"Pag bubulong ka, pakihinaan ah?"
She just crossed her arms at sumandal sa bench
After a minute
"Ano ba 'yang ginagawa mo?" She asked
"None.of.your.business."
"Fine, I'll introduce myself first. Baka kasi ayaw mong suwayin ang utos ng mommy mo na 'don't talk to strangers'" She said and offered her hands to me
"I'm Thea." She smiled genuinely. I ignore her hand and just continue what I'm doing earlier.
"Fine. Mr. John! Hindi na kita kukulitin." Wait! What?
"How'd you know my name?"
"Napulot ko kasi yung sketch book mo kanina habang naglalakad ka. Kaya ayun hinanap kita!" She answered at inabot sakin yung sketch book ko.
"Ang sabihin mo, kinuha mo talaga 'to para malaman mo yung pangalan ko!" I said then smirked
"Excuse me?!"
"Miss, maluwag ang daanan. Dumaan ka kung gusto mo, di ko naman ipinagkakait sayo!"
"Alam ko na kung bakit wala kang kasama dito!"
"Why?"
"Kasi wala kang kaibigan, kasi kung anong ikinakinis ng mukha mo yun naman ang ikinagaspang ng ugali mo!" She said then walked out, grabe! First time ko maka-encounter ng gano'ng babae.
-
Days passed, patuloy padin akong bumabalik sa park, same time, same spot. Ewan ko ba kung bakit nagpakipot pa ko last time nung siya na yung lumapit sakin. Sinadya kong ilaglag yung sketch book ko nung nakita kong papunta siya sa direction ko. At yun, nagtagumpay nga yung plano ko, pero ewan ko ba kung bakit ang choosy ko nung araw na yun.
Still, I'm watching the sun
It's slowly going down
I want to see her right now
"I need to be with the girl I loved" what the?!
"Hey! What are you doing?" I find her behind me and reading my poem
"Who's the lucky girl?" Seriously? Eto na siya John, wag ka na mag-aksaya ng oras!
"Wala baka hindi mo kilala."
"Baka kilala ko?"
"Haha, wag ka ng makulit!"
"Nice! Ang cute mo kapag tumatawa!"
"Sorry nga pala last time, nasungitan kita."
"Ayos lang yun. Lagi ka bang andito?"
"Oo, may inaabangan kasi ako"
"Sino?"
"Ayan na siya!" Sabi ko, sabay kaming napatingin sa direksyon na tinuro ko. Unti unti ng lumulubog ang araw, sobrang ganda nya talaga!
"Wow!" Sabay namin sabi habang tinitignan ang araw, sumabay pa ang isang grupo ng mga ibon na lumilipad, dumagdag pampaganda ng view.
"Ang ganda talaga!" Manghang-mangha niyang sabi, nakatitig lang ako sakanya.
"Oo, ang ganda!"
-
THE END
Charaught! Joke lang.. Eto na, serious na! Balik sa storya!
Simula nung araw na yun, naging malapit kami sa isa't isa
Lagi kaming magkasama
Laging pinanonood ang araw sa kanyang pagbaba
Nagpapasalamat ako na nakilala ko siya..
Eksaktong isang taon mula nung kami'y magkita
Gusto ko ng aminin sakanya
Pero nilalamon ako ng kaba
Sinubukan kong palakasin ang loob ko.
Kahit di ko alam kung anong magiging bunga ne'to
Aamin na ko........................
"Thea?"
"Hmm?"
"I-I like you." Napatingin sya sakin at ngumiti lang ng malungkot
"John, hindi pwede."
"Bakit?"
"Basta. Hindi na importante yun. Gusto ko nalang munang mag-relax, gusto ko munang i-enjoy 'tong araw na 'to. At John, lagi mong tatandaan na sobrang saya ko dahil ikaw ang kasama ko sa araw na 'to!"
Magmula nung araw na yun, hindi ko na ulit sya nakita
Iniisip ko, hindi kaya nagalit sya?
Baka madami lang syang ginagawa?
Pa'no kung di na ulit kami magkita?
Isang araw, may dumating na sulat.
John,
Hi! Sorry kung di ako nakapagpaalam ng personal. Ayoko. Hindi ko kaya.
Naaalala mo pa ba yung unang araw na nagkita tayo? Sinadya kong pulutin yung sketch book mo, actually pinsan ko yung nakapulot nun, pero dahil baliw na baliw ako sayo binayaran ko pa sya para lang ibigay sakin yun, haha!
Oo, nung una palang gusto na kita. Kaya ang kapal ng mukha kong lapitan ka! Haha.
Eh yung Last Time na nagkita tayo? Ang saya ko nung araw na yun, kasi nalaman kong mahal din ako ng taong mahal ko. Pero wrong timing lang kasi eh! Hindi na pwede. Hayy, sana noon pa 'no? Siguro sa mga oras na 'to, habang binabasa mo 'tong sulat ko wala na ko.
Osya! Tama na yung drama, basta John. Lagi mong tatandaan na sobrang thankful ako kasi nakilala at nakasama kita. At sobrang thankful ako dahil ikaw ang nakasama ko, sa huling araw na pinanood ko ang sunset. You gave me the best experiences, John. And you gave me the happiest last sunset on my entire life. I love you John.
,Thea
That was not yet the END
It was just the BEGINNING
Dahil ika nga nila, kapag hindi pa happy hindi pa yun ang Ending.
Again, we will watch the sunset together, someday.
And that Someday will last Forever.
FIN
Senyorita Berchud's Note: Sorry na talaga, ang baduy nung Forever sa ending! Haha, may hugot lang kasi yung chapter na 'to kaya naisipan 'kong i-publish.
Feel free to comment your thoughts about my story :)
