Zoraki Mafya

2-YORGUNUM

YORGUNUM

Gönlüm yorgun düştü, artık hiç kimse için ayağa kalkacak gücüm yok.

Seninle tanıştığım gün en güzel mevsimdi. Sen değil de sanki bahar gelmişti. Yüzümde güller açmış, yapraklarım yeşermişti. Nereden bilecektim aslında ömrüme son baharın geldiğini?

Ben bir ulu çınardım yaprakları seninle yeşeren. Koskoca bir ağaç, bir kuşun kanadının ağırlıyla yıkılır mı? Eğer kuşun ettiği laf ağırsa yıkılır. Yıkıldım son sözünü söyleyip gittiğinde...

Sararan yapraklarım içime döküldü. Tıpkı içime akan gözyaşlarım gibi. Ve şimdi ilkbahar görse halimi, izin vermez bir daha çiçeklerin açmasına.

Sen karşıma çıktığın an kılmıştım tüm hüzünlerin cenaze namazını. Nereden bilecektim aslında hayallerimin, geleceğimin, ömrünün son bulduğunu.

Şimdi hayatımın baharı son buldu. Geceler ağlıyor, güneş kayboldu. Ay gökyüzüne mahkum oldu.

Hani ölene kadar tutacaktın ellerimi? Tutmadın verdiğin sözleri, öldürdün senin için büyüttüğüm düşlerimi.

Önceden yanımdaydın, kalbimdeydin şimdi her yerdesin; aklımda, dilimde, düşlerimde... Sen gittin ama hayalin benimle, unutamadım... İnsan bildiğini değil, bitirdiğini unutur. Ben seni canım bildim nasıl unuturum?

İnsan sevdiğinden vazgeçmez, sevdiğini kaybederse canından vazgeçer...

Sana bakıp çay içmeyi çok severdim, sanki yudum yudum içime işlerdin. Zaten çayıma da, hayatıma da tat veren sendin.

Çay bardağını tutarken bile ellerinin üzerine koyardım ellerimi. Ellerinden bir an bile ayıramazdım ellerimi, hatırlıyorsun değil mi? Ve ben bardaktaki dudak payı kadar bile uzak kalamazken senden, şimdi seni bensizliğe nasıl uğurlarım.

Kahveyi çok seviyorum artık. Çünkü kahve yalnız insanın en iyi dostudur. Şimdi bir sarılsan yalnızlığıma, iki lafın beli kırılsa...

Eğer aklına düşersem bir gün, çekinmeden çal kapımı. Sana demli bir çay ikram ederim bir de taptaze yaralar...

Sol koluma yatardın kolum uyuşurdu ama mutlu olurdum. Şimdi sol yanım sensizlikten uyuştu, mutsuzluktan ölüyorum.

Gönlüm yorgun düştü, artık hiç kimse için ayağa kalkacak gücüm yok. Beni ayağa kaldırabilecek tek güç senin ellerin.

Sen ayrılığa adım attın ben yalnızlığa demir attım. Nasılsın diye soranlara "İyiyim" diyorum sırf dertlerimle baş başa bıraksınlar diye.

Benim kalbim tamamen seninle dolu bir başkasını sığdıracak kadar kadar yer yok.

Sen benim çıkmaz sokağımsın senden sonrası yok. Yolun sonunda sen bu kulun solunda yine sen.