Je weet wel dat gevoel dat je iemand ziet die zo knap is dat je helemaal buiten gedachten bent? Nou dat gevoel had ik dus toen ik uit de bus stapte. En de knapste jongen die ik ooit heb gezien. Tegen me opliep waardoor ik mijn tas liet vallen. Hij lachten heel onschuldig. Ik voelde dat ik zo rood was als een tomaat. Ja... Kut dus. Ik schaamde me dood. Dit was echt zo een stuk uit een film waarvan je denk "dit gebeurt toch nooit" toch wel. Maar ik ga verder. Toen ik me tas weer op pakte. Zei hij heel schatig 'sorry' gaf me een knip oog en liep de bus in. Ik keek om, hij keek ook om we keken elkaar aan. En jezus wat heeft hij mooie helder blauwe ogen. Ik liep de bus uit en keek de bus nog even na.
Oké volgende week neem ik precies dezelfde bus. Hopen dat ik hem dan weer tegen kom. Ik pak mijn fiets die klets nat was van de regen die dag. En fietste snel naar huis.
Toen ik thuis kwam, ben ik meteen me huiswerk gaan maken. Waar ik toch niet genoeg aandacht voor had op wiskunde of welk vak dan ook. Ik zat natuurlijk de hele tijd aan die te knappe jongen. Donker blond haar, blauwe ogen, goede kleding smaak en zo een leuk gezicht. Ik zat hem maar voor me te halen. Uiteindelijk heb ik het maar opgegeven en heb et huiswerk gelaten voor wat het was. Ik maak het later wel af. Nou als ik toch geen aandacht heb voor mijn huiswerk, ga ik maar lekker televisie kijken. Na dat ik alle leuke zender heb bekeken en er toch niks leuks op tv was. Ben ik maar weer huiswerk gaan maken. Wat ik uiteindelijk heb afgerafeld. Omdat ik gewoon niet kon concentreren.
