KADER

3

EMRE

İnsanın olgunlaşması için sadece rakamlarla değer verilen ve adına ' yaş ' denilen şeyin değerinin artması gerekmez.
Olgunlaşmak için sadece bir an , sadece bir şok yeterlidir bazen.
Benim o anı yaşayalı üzerinden tam 19 yıl geçti.

~

Kendimi yine barın kapısında buldum. Geçmişi unutmak isteyip ama her seferinde yine daha da ayrıntılarıyla hatırladığım yerdi bu bar. Ama vazgeçemiyordum beynimin uyuştuğunu hissetmek acının yanında zevk veriyordu. Bana bu müstehaktı. Benim acı çekmem gerekiyordu belki de..

Kapıdan içeriye yavaş adımlarla girdim. Her zaman ki oturduğum masama gidip oturdum. Içim rahattı, nasıl olsa Furkan beni bulacaktı yine. Bunu bildiğim için kendimi içkiye verdim..

~

' Gözlerim bana oyun mu oynuyor ? '. Çok icmedim ki ben sarhoşluktan da olamaz. Allah'ım rüya mı bu ?
Karşımda ki kız ona çok benziyordu. Yavaşça benim masama doğru yaklaştı.
Bana içten bir tebessüm ederek konuşmaya başladı " Başka boş masa yok izin verirseniz size eşlik edebilir miyim ? "
Başka masaların boş olup olmadığını kontrol etmeye tenezzül bile etmeden başımı hafifçe eğerek onayladım bu güzel kızın teklifini.
Bana içten gülümsemeye devam ediyordu. Yaşı oldukça küçük görünüyordu. Benim kadar olmasa da daha önce cok icmisligi var gibiydi. Gözlerine kapılmıştım. Içmeyi bıraktım ve onu izliyordum, birşeyler anlatmaya başladı. Sanırım aşk acısı çekiyor. Ben aramizda geçen bu muhabbette başımı sallamaktan başka birşey yapamiyordum.
Bana bir soru sorduğunu farkettim ama o güzel, masum yüzünü izlerken o kiraz dudaklarından çıkan sözleri algılayamamıştım. Benim anlamamış gibi bakan gözlerime karşılık derin bir nefes alarak sorusunu tekrar sordu. " Siz hiç aşık oldunuz mu ? " ne denirdi bu soruya cevap olarak. Evet desem ardı arkası kesilmeyen sorularla boğuşmak istemiyordum. Hayır desem duygusuz sanarmıydı acaba beni. Ne diyeceğimi bilemiyordum. Benim cevap vermeyeceğimi anlamışçasına içten bir gülümseme ile bu sorunun cevabını öğrenmeden rahat olmayacağını kanıtlamak ister gibi üzerime gelerek konuşmaya başladı.

~

' Furkan, ilk defa geldiğine bu kadar sevindim be abi.'
Ama bir yandan üzülüyordum bu güzel kıza kanım çok ısınmıştı. Ona çok benziyordu. Şuan bitsin hiç istemiyordum. ' Ama her güzel bir anın sonu vardır değil mi ? '
Furkan masaya yaklaşıp " Emre neredesin sen ? " dedi. Ben ne kadar da çok susmuştum öyle ama yinede konuşasım gelmiyordu.
Geçmiş aklımı hapsetmişti yine. İnsanoğlunun hafızasında her ince ayrıntıyı tutması kimi zaman iyi kimi zaman çok kötüydü. Ben hep hafızamı yitirmek istiyorum. Ama onu asla unutamam ki asla.
Furkan benim geçmişim hakkında hiç birşey bilmiyordu. Eminim çok merak ediyordur. Ama bana sormaya cesaret edemediğini de biliyorum. Bir çok kez içimi dökmek istedim ama hep beni durduran bişey oldu. Hiç kimseye anlatmamistim geçmişimi. Furkan'a anlatmaktan korktum. Korkumun sebebi tabiki de geçmişimin sesli olarak dudaklarımdan dökülmesiydi. Ağzımdan çıkan her kelime içimi yakıp kavuracaktı biliyorum.
Furkan ile Burcu konuşmaya başladılar. Ben halan Burcu'yu seyrediyordum. Burcu benim onu izlememden şikayetçi gibi görünmüyordu. Furkan'a " Iyi geceler Furkan " dedikten sonra Burcu yanımızdan uzaklaştı.
O giderken sanki içimde bir yanardağ patlamış gibi olmuştum. Canım yanıyordu.
Furkan'a anlatirsam belki içimde ki ateş sönerdi. Sönermiydi ki ? Sönmezdi , sönemezdi. Ama Furkan ile konuşmak istiyordum. İçimi biraz da olsa rahatlatmak istiyordum.
" Furkan ona çok benziyor. Çok güzel değil mi ? " dedim. Furkan şaşırmış ve beni anlamaya çalışan bir yüz ifadesi takınarak " Kime benziyor abi ? " dedi. Sorduğu sorunun cevabını verecekken ... sonrasını hatırlamıyorum..