Yeni şehir, yeni ev, yeni baba, yeni kardeş, yeni maceralar...
Babamdan kalan son parçayıda bavuluma koydum.Evet babamı yıllar önce kaybetmiştim.Bi kız çocuğunun babaya en çok ihtiyacı olduğu dönemde benim babam yoktu.Herkes asi bir kız olduğumu buna bağlıyor.Babasız yetişmeme.Çoğu kişi babamın intihar ettiğini söylüyor fakat ben inanmıyorum.Niye inanıyim ki! Tamam biraz sorunlu bi çocuktum ama bu yüzden babam beni terk etmiş olamaz değil mi? O zamanlar babam sadece beni değil kardeşim Öykü'yü de terk etmişti. Ama şu an da terk ettiği arkasında mutsuz bi genç kız bıraktığı kişi benim sadece. Çünkü Öykü yıllar önce kayboldu. Ne oldu bilmiyorum ? Ama olaylar hep o Kenan Bey ile annemin tanışmasından sonra olmuştu. Kenan Bey dediğim kişi İstanbul da oteller zinciri olan zengin salak bi adam. Annemle birbirlerini seviyorlarmış. Bunu öğrendiğimde karşı çıktım. Ama gel gör ki annemi yalnız bırakamadım. Çünkü annem sessiz bir kişiydi. Benim gibi bağırıp çağırmaz ortama ayak uydurmaya çalışırdı. Benim o İstanbul'a conconların yanına tek gitme sebebim annemi ezdirmemek. Annem de kendisini koruyabilir de anlayın işte annemi yalnız bırakmak istemiyorum.
Hele Öykü'yü kaybettikten sonra annem hep kendini suçladı. Hatta bi ara psikolojik destek bile aldı.O zamanlarda hiçbir akrabamız bizim yanımızda durmadı.Annemin yanında bu zamana kadar hep ben vardım. Şimdi ise annem Kenan'ın yanında güvende olucağını söylüyor fakat ben bundan hiç de emin değilim. Tamam adamı fazla tanımıyorum ama kafamı karıştıran şeyler var. Çünkü annem Kenan'ı ilk tanıştırmaya getirdiğinde Öykü karşı çıkmıştı. Öykü venden daha sinirli kafasına koyduğu şeyleri yapan birisiydi. Ki kafasına koyduğu şeyler annemi hep kızdıracak şeylerdi. Mesela bi keresinde babamı aramaya memleketi Antalya'ya gitmeye kalkmıştı ki son anda yakalamıştık. Öykü'yü gördüğümüz son gecede ise Kenan'a herkesin içinde tokat atmıştı. Ondan sonrada hiç görmedik zaten. Annem çok fazla üstüne gittiğini ve kaçtığnı düşünüyor. Bir nevi kendisini suçluyor. Ama ben öyle düşünmüyorum ki bu olayın peşini bırakmıyacağım. İstanbul'a gitmemin bir diğer sebebi de Kenan'ı ve ailesini daha yakından tanımak. Belki saçmalıyorum belki de ileride yapıcaklarımdan pişman olucam kim bilir belki de yeni bi sayfa açılıcak hayatımda. Ama asla Kenan ve ailesiyle değil.Yeni sayfam açılacaksa babam, Öykü, annem ve benle açılmalı. Öykü ve babam asla ölmedi. Onlar biyerlerde saklanıyorlar ya da zorla tutuluyorlar. Bunu bulmak da bana düşüyor.Bugüne kadar hep bişeyleri ailem halletti. Ama şimdi bütün merak ettiğim gizemleri ben çözüceğim.
Gururla sırıtırken annemin sesiyle bavulumu alıp aşağıya indim. Taksiye bindik. Ve sonunu daha kestiremediğim bi maceraya atıldık.
