UMUT MU DEDIN ?

UMD

Evet. Nasıl davranacağını bilemeyen beceriksiz karen. Belli etmemeye çalıştıkça onu kendinden soğutan karen. Harika. Bu en güzeli. Böyle devam etsin. Süper.

Resmen her şeyi kendi ellerimle berbat etmiştim.

Ama bu suan umrumda değildi. Aklımda sadece o vardı ve tüm kumrallığıyla karşımda duruyordu fakat ben onu terslemekten başka bir şey bilmiyordum. Sanırım benle arkadas olmaya çalışıyordu. Lanet olsun bu gerizekalı neden beni anlamak istemiyordu. Onu hala seviyordum ışte. Neden hala zorluyordu. Illa bağırıp cağırmam falan mi gerekiyordu. Zorlamayı çok seven biriydi heralde. Özelliklede bana karşı. Diğerlerinde bu kadar zorladığını düşünmüyorum. Ve düşünmekte istemiyorum. Çünkü düşündükçe çılgına dönüyorum. Onu diğer kızlarla hayal etmek, onlara aşkım veya sevgilim demesi kanıma dokunuyordu. Neden bu lanet olası dünyada bir tek acıyı kadınlar cekerdi ki anlamıyorum.

" Karen bi sorun mu var?" Gerizekali tabi bir sorun var o da sensin iste sen! Hala anlamamazliktan mi geliyordu bilmiyorum ama kesinlikle öyleydi. Çünkü bunun başka bir açıklaması olamazdı. Sonuçta ben onun eski sevgilsiyim ve bana arkadaşça yaklaşması hiç de normel değil di. Acaba tekrardan birlikte olmak falan mi istiyordu. Fakat ben buna ne tepki vereceğimi ya da kabul edip etmeyeceğimi bilmiyordum. Içimde bir yerler 'HAYIR' diyordu.

" hayır bir sorun yok ne sorunu olabirki?" dedim ve susup bekledim. Hala anlamamazliktan geliyordu ışte. Ego problemleri olan pis herif.

" bana hiç öyle gelmedi ama anlariz onu da sıkıntı yok" dediğinde nasıl anlayacagini düşünmekle meşguldüm. Tabiki aptal ben. Bir yerlere götürüp kahve çay her neyse onlardan ikram edecekti başka ne yapabilirdiki zaten o doğac pici.
Bu onun işiydi. Sevgili olduğu kızlara ya da sevfili arkadas ve ya her ne boksa yapmaya çalıştığı şeylerde genelde bunu kullanırdı. Saçmaydı ama konuşmasını bildiğinden etkileyiciydi doğrusu. Ama onlar önceden bana söylediği şeyler. Şimdi ne halt yiyor bilmiyorum ama onu da görecektik. Buraya uzun zamandır gelmemistim. Fakat bu sefer arayı kapatmak için daha uzun süre kalmayı düşünüyordum.

Bileğimden tutup beni kendine çekince sinirlerime hakim olamayıp " ne yaptığını sanıyorsun sen ego problemleri olan pis herif " dediğimde kendimi daha fazla tutamayacaktim. Çok güçlüydü. Danayanamiyordum. En sonunda kolumu çekmeye zorladim kendimi. Fakat o hiç beklemediğim bir hamle yaparak beni doğrudan kendine çekti ve aramızda santimetre farkı vardı sadece.

Icimden 'ne yapmaya çalışıyorsun. Bu iğrenç isteklerini diğer kizlarin üzerinde denesene ego problemleri olan pis herif' demek gelesede artik cok gecti. Beni kendine biraz daha yaklastirdi ve aramızdaki o son mesafeleri de kapatmıştı. "Daha ilk günden sana no.." derken dudaklarima yapisti. Ona karşılık vermiyordum. Vermek istemiyordum. Ama hala onu seviyordum. Belki içimdeki sevgi karşılık verirsem daha çok artacaktı. Ondan korkuyordum belkide. Bilmiyorum. Kahretsin. Ne yapacağımı yine bilmiyorum. Çok hafifçe dokunuşlar yapıyordu. Hiç canımı acitmiyordu. Dudaklarını hafifçe benim dudaklarımdan geri çekti ve " seni aptal kiz seni hala sevdiğimi gormuyormusun bu oyunu daha ne kadar surdureceksin?" Dediğinde ben gözlerim açılmış onu dinliyordum. Fakat ona inanmak hiç gelmiyordu icimden. Çünkü diğer kızlara karşıda böyleydi biliyorum. Lanet olsun 'diğer kizlar diğer kizlar diğer kizlar' siz ölün hepiniz bu dünya üzerinde sadece dogac ve ben kalayım. Ve o sizinle beraber olmak için elinden geleni yapmasın. Tabikide boyle bir şey olmayacaktı.

" sana artık ne güvenim ne de inancım kaldı dogac sen bunu kendi ellerinle mahvettin. "

" yaniliyorsun. Ben her zaman seni düşündüm. Her zaman seni sevdim. Bunları bilmiyorsun karen. "

" eğer sen beni seviyo olsaydın o lanet olası diğer kizlara gerek duymazdin. Tamam uzakta olabiliriz ama bu görüşmemiz için bir engel değil unutma. "

" evet haklısın ama elimden bir şey gelmiyor. Dediğin o lanet olası kızlardan ve özelliklede senden vazgecemiyorun ben karen."

Bu sözleri daha çok canımı acitiyordu.

Kendimi ondan tamamen geri çekip ilerledim. Daha fazla dayanamayıp koşmaya başladım. Sahil boyu kosuyordum. Nefes bege se kalmistimki karsima bir anda ates cikinca ne yapacagimi bilemedim. Daha üzerimden dogac sendromunu atamamisken bir de ateş lemi ugrasicaktim. Ateş doğaçın kuzeniydi. Ve ateş doğaçı hrr zaman kiskanmisti. Aslında ateş dogactan daha yakışıklı ve daha uzundu. Asıl dogacin onu kıskanması gerekiyordu. Fakat ateşin dogaci kiskanmasının tek nedeni bendim. Neden ateşi değilde dogaci tercih ettim. Sırf bunun için. Elimden bir sey gelmiyordu. Onu ne yapsa sevemiyordum. Zaten umrumda da değildi açıkçası.

" nasilsin karen "

" iyi " demekle yetindim sadece.

" sağol bende çok iyiyim. " dese de umrumda değildi.

Tekrar koşmaya devam edip evime gidecek ve sıcacık yatağımın altina girecektim.