Soo Luhanı bara doğru çekerek konuştu, " Hadi ama Luhan? Bana benimle geleceğine söz vermiştin." Luhan onu çekiştirmesine daha fazla karşılık vermeyip onu takip etti. Bara gelmek akıllıca bir fikir değildi. Luhan e hafif alkolden bile alsa,hemen sarhoş olurdu. İçeri girdiklerinde Luhan'ın kaşları çakıldı. Şu an anaokuluna annesin zoruyla gelip annesinden ayrılmamaya çalışan bir çocuğa benziyordu. Barmen in yanına gitti Luhan.
Barmene "Bana alkolsüz bir kokteyl lütfen," diye seslendi.
"Malesef alkolsüz içeceğimiz yok."
"O zaman bana en az alkollü içeceğinizden verin."
"Buyrun küçük hanım." Barmen içeceği Luhan'ın önüne koyarken söyledi.
"Ben bir kız değilim." Luhan sinirle söyledi.
"Ah! Özür dilerim bayım." Barmen ilgilenmiyordu. Luhan içeceği parasını ödeyip Bardan çıktı.Soo'yu telefonla aradı, ama Soo cevap vermeyince, kendisi eve gitmek için yürümeye başladı. Ara sokaklarda ilerlerken birisi ona yaklaştı.Luhanı duvara kıstırıp dudaklarını emmeye başladı. Luhan önündeki adama baktı. Gerçekten güzel bir yüzü vardı. Luhan nefes almak için geri çekildi. Adam " Adım Sehun. Peki ya senin adın nedir güzel bayan?" Luhanı heyheyleri gelmişti yine. "Ben bir kız değilim. Ve adım Luhan." Luhan içtiği içecekten sarhoş olmuştu belliki. Çünkü Sehun onun dudaklarını emerken ona karşılık veriyordu. "B-benim g-itmem gerek." Luhan başını dudaklardan kaldırdı ve yere bakıyordu. Yanakları kızarmıştı. Luhan bu çocuğa aşık olmuştu... 2 gün sonra okullar açılacaktı. Bu yüzden alınacak kitaplar ve eşyalar vardı. Evi yakın olması işine yaramıştı. Çünkü onu yanakları kırmızıyken daha az kişi görecekti.
Yazar Şeysi : k.b bölümler biraz kısa olacak. Ama güzel olacak.
